Ο πρώτος αποχωρισμός μας έχει μια μεγάλη επίδραση στο ποιοι γίνονται οι άνθρωποι που είμαστε, το πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους αποχωρισμούς με αισθητική και κατανόηση.
Σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό, πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε αυτούς τους αποχωρισμούς απαλούς, μέσω πολλής συζήτησης και κατανόησης. Πρέπει να δίνουμε χρόνο τόσο στον εαυτό μας όσο και στο παιδί. Είναι παράλογο να περιμένουμε από ένα μικρό παιδί να προσαρμοστεί αμέσως ή ακόμα και σε δύο εβδομάδες! Το γεγονός ότι ένα παιδί σταματάει να κλαίει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει προσαρμοστεί πλήρως. Κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του ρυθμούς και είναι ξεχωριστός. Έτσι, οι αντιδράσεις των παιδιών διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Κάποια παιδιά μπορεί να είναι πιο έτοιμα από την πρώτη μέρα, ενώ άλλα χρειάζονται περισσότερες εβδομάδες ή ακόμα και μήνες για να προσαρμοστούν πλήρως.
Κατανοούμε ότι οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής μας και οι περιορισμοί του σχολείου μπορεί να μην επιτρέπουν πάντα τις ήπιες προσαρμογές. Ωστόσο, κρατάμε την ευαισθησία μας προς τα παιδιά που χρειάζονται βοήθεια και χρόνο για να προσαρμοστούν σε ένα νέο περιβάλλον με άγνωστους ανθρώπους. Είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα τους, ως ρυθμιστές του αναπτυσσόμενου εγκεφάλου τους, και να τους βοηθήσουμε να προσαρμοστούν σταδιακά.
Στην περίπτωση των παιδιών που πηγαίνουν από τη βρεφονηπιακή ηλικία στο σχολείο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι ακόμα έτοιμα να αυτορυθμιστούν. Αν και είναι συνηθισμένο να αφήνουμε τα παιδιά να κλαίνε μόνα τους στο σχολείο, προκειμένου να μάθουν να προσαρμόζονται, αυτή η πρακτική δεν είναι πάντα αποτελεσματική. Αν θέλουμε παιδιά με υγιή συναισθηματική ανάπτυξη που θα γίνουν υγιείς ενήλικες, πρέπει να είμαστε εκεί για αυτά, ως εξωτερικοί ρυθμιστές, και να τους βοηθήσουμε να προσαρμόζονται σταδιακά στο νέο περιβάλλον τους.
Συνοψίζοντας, είναι σημαντικό να αντιλαμβανόμαστε ότι ο πρώτος αποχωρισμός διαμορφώνει σημαντικά την προσωπικότητά μας και τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Επομένως, πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους αποχωρισμούς με σεβασμό και ευαισθησία για τις ανάγκες των παιδιών μας. Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα συναισθηματικά υγιές περιβάλλον για την ανάπτυξή τους.
Πηγή
