Η Χριστίνα Μαξούρη μας χαρίζει μια μοναδική εμπειρία με την παράστασή της στο ΠΛΥΦΑ, καταφέρνοντας να συγκινήσει ένα εντελώς νέο κοινό. Έστω και από μακριά, ακούμε το τραγούδι της Σωτηρίας Μπέλλου «Περιπλανώμενη ζωή», και καταλαβαίνουμε ότι είναι η αφετηρία μιας συναρπαστικής ιστορίας, την περιέλιξη της ταραγμένης ζωής της μεγάλης αυτής τραγουδίστριας. Ο θρύλος της Σωτηρίας Μπέλλου είναι ακόμα ζωντανός, καθώς οι συνθηκολόγησες της φωνής της απέδειξαν ότι είναι αναντικατάστατες ακόμα και στις μέρες μας. Μέσα στην αίθουσα του ΠΛΥΦΑ, βλέπουμε ένα νέο κοινό να συμπληρώνει τον χώρο αυτόν, με τους φθαρμένους τοίχους να δημιουργούν σχήματα παρόμοια με έργα του Σακαγιάν. Πριν μπείτε μέσα, δώστε ένα ποτήρι, καθώς η ατμόσφαιρα και η βραδιά θα το απαιτήσουν. Σε έναν χαμηλό πάλκο, με εφτά λαμπιόνια που κρέμονται σαν εξοχικό κεντράκι, κάθεται η Χριστίνα Μαξούρη ανάμεσα στους μουσικούς της, ζητώντας με τον τρόπο αυτόν την ίδια θέση που κάποτε είχε και η Μπέλλου δίπλα στον Τσιτσάνη
Τα τραγούδια παίρνουν νέα ανάσα σε μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, καθώς η Χριστίνα Μαξούρη μας παρουσιάζει την σπουδαία Μπέλλου με λιτό και απλό τρόπο. Η ηθοποιός δεν προσποιείται την Μπέλλου, ούτε τραγουδάει ως ηθοποιός, αλλά αποδίδει με την εξαιρετική της φωνή μια δραματουργία που βγάζει τον ηθοποιό σε αυτήν την παγίδα. Είναι μια ηθοποιός με εξαιρετική φωνή που προσφέρει μια αφήγηση, πλουτίζοντας την με τραγούδια της Μπέλλου. Από το «Όταν πίνεις στην ταβέρνα» του Τσιτσάνη, μέχρι τα τραγούδια του Μούτση και του Σαββόπουλου, το «Δε λες κουβέντα» και το «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια», μέχρι το αγαπημένο της, όπως έλεγε, «Σαν απόκληρος γυρίζω» και τα «Μην κλαις», «Είπα να σβήσω τα παλιά», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Μη μου ξαναφύγεις πια» και πολλά άλλα. Η Χριστίνα Μαξούρη με τον τρόπο που πατάει στις λέξεις, φέρνει κάτι από τον τρόπο που τραγουδούσε η Μπέλλου, χωρίς να την μιμείται. Όλα αυτά ξεπερνούν το όριο της σκηνής, δημιουργώντας μια αφήγηση που αγγίζει το κοινό, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα. Τα περισσότερα από τα περιστατικά που επιλέχθηκαν, από τον Δημήτρη Χαλιώτη, μας είναι άγνωστα, μεταφέροντας όχι μόνο ιστορίες της ζωής της Μπέλλου, αλλά και το κλίμα μιας άλλης εποχής. Έχω δει πολλούς γύρω μου να συγκινούνται και να δακρύζουν, καθώς τα τραγούδια που ακούμε είναι τραγούδια που ανήκουν στην ιστορία του καθενός από εμάς. Έχουν μια κατανυκτική, αλλά και γιορταστική αίσθηση, καθώς σκέφτομαι πόσα υπέροχα τραγούδια ακούω και γύρω μου βλέπω τους πάντες να ψιθυρίζουν τους στίχους ή να χτυπούν τον ρυθμό με το πόδι τους. Οι μικρές ιστορίες που ακούμε, κυλούν σαν νερό γεμίζοντας τον χώρο με τις μεγάλες μορφές του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, όπως ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Μητσάκης, και τις προσωπικές ιστορίες της Μπέλλου. Αυτή η παράσταση δεν είναι τυχαία δημοφιλής από την πρώτη της παρουσίαση στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2021, συνεχίζοντας να γεμίζει τις παραστάσεις, όπως μια γιορτή αφιερωμένη στην «Αρχόντισσα του ρεμπέτικου», με χαρούμενους ακροατές. Τα τραγούδια παίρνουν νέα ανάσα σε μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, καθώς η πρωταγωνίστρια της βραδιάς μας συστήνει μια Σωτηρία Μπέλλου, με λιτό και απλό τρόπο. Αυτή η παράσταση μας ταξιδεύει σε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια γύρω μας, αλλά υπάρχει μέσα μας, μέσα από τον ήχο αυτόν. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να μπορεί να αντισταθεί και να μην τραγουδήσει. Ακόμα και αν δεν σας ενδιαφέρει αυτό το είδος μουσικής, η εμπειρία αυτή έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι σαν να μπαίνετε σε μια αγκαλιά, σε ένα πράγμα χειροποίητο και βγαλμένο από τον θαυμασμό, τον σεβασμό και τα αισθήματα. Η παράσταση αυτή έχει μια βαθιά πνευματικότητα, συνδέοντας με την πιο απλή μορφή έναν μύθο και αποτυπώνοντας τον σε μας με την πιο χαρμόσυνη διάθεση. Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ.
