Στην παράσταση “Καρδιά του Σκύλου”, που σκηνοθετεί η Έφη Μπίρμπα στο θέατρο Κιβωτός, είδαμε τον Άρη Σερβετάλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο και μείναμε συντελεσμένοι. Το έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, γραμμένο το 1925 αλλά δημοσιευμένο μόνο το 1987, αποτελεί μια συναρπαστική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης και των κοινωνικών αξιών, καθώς και των επιπτώσεων των επιστημονικών πειραμάτων.
Ο Σερβετάλης υποδύεται τον σκύλο Σάρικ με μια απίστευτη σωματική ερμηνεία, μεταμορφώνοντας τον από έναν απλό σκύλο σε ένα ακατέργαστο, ειλικρινές ανθρώπινο υβρίδιο. Αν και η παράσταση αντιμετωπίζει την πολιτική περίοδο της μετεπαναστατικής Μόσχας, η Μπίρμπα επικεντρώνεται περισσότερο στη φιλοσοφική πτυχή του έργου. Με τους υψηλού επιπέδου ερμηνείες του Σερβετάλη και του Αντώνη Μυριαγκού, η παράσταση αναδεικνύει την αντιπαράθεση ανάμεσα στη διάνοια και το ένστικτο, τη λογική και την παρόρμηση, εκθέτοντας τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης και την ευθραυστότητα των κοινωνικών κανόνων
Η μαγευτική μουσική υπόκρουση, με τη συμμετοχή της Μαρία Κάλλας, του Σιμπέλιους, του Λιστ και του Μπαχ, δημιουργεί μια υποβλητική ατμόσφαιρα και ένα απόκοσμο τοπίο που αποτυπώνει όχι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον. Παράλληλα, το εντυπωσιακό σκηνικό σύμπαν που δημιούργησε η Μπίρμπα, με την διχοτόμηση του χώρου ανάμεσα στη “σοβαρή” επιστημονική πλευρά και την “άναρχη” πλευρά του σκύλου, προσθέτει στην απόδοση του έργου μια επιπλέον διάσταση.
Η Έφη Μπίρμπα, μέσα από την επιμέλεια κίνησης του Μιχάλη Θεοφάνους, δημιουργεί μια εμβυθιστική παράσταση που αποκαλύπτει τους μηχανισμούς εξουσίας και την αγελαία αισθητική που κυριαρχούν. Παράλληλα, βυθίζεται στον ανθρώπινο πυρήνα και αναδεικνύει την ανάγκη διατήρησης της ατομικότητας και της ταυτότητας. Η παράσταση “Καρδιά του Σκύλου” αποτελεί ένα προκλητικό και συναρπαστικό έργο που αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και εμβαθύνει στον αγώνα για ελευθερία και ατομική ταυτότητα σε έναν κόσμο που επιβάλλει κανόνες και ιδεολογίες.
