Πολλοί άνθρωποι συχνά συγχέουν τις αλλεργίες με τα αυτοάνοσα νοσήματα, αφού και οι δύο προκύπτουν από μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες κοινές ομοιότητες και διαφορές που πρέπει να γνωρίζετε. Η ρευματολόγος μας παρέχει αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με αυτά τα δύο θέματα.
Οι αλλεργίες προκαλούνται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά σε ένα αλλεργιογόνο, όπως για παράδειγμα η γύρη ή το τρίχωμα γάτας. Αντίθετα, στα αυτοάνοσα νοσήματα, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μπορεί να αναγνωρίσουν τα ιδιαίτερα ιστούς του εαυτού τους ως ξένους και να δημιουργήσουν μια ανοσολογική απόκριση, προκαλώντας φλεγμονή και βλάβη στους ιστούς.
Παρόλο που οι μηχανισμοί είναι διαφορετικοί, τόσο οι αλλεργίες όσο και τα αυτοάνοσα νοσήματα εμπλέκουν τα ανοσοκύτταρα στην ανοσολογική απόκριση. Στις αλλεργίες, οι κύτταρα του ανοσοποιητικού αντιδρούν σε αβλαβείς ουσίες, ενώ στα αυτοάνοσα νοσήματα αναγνωρίζουν τα ιδιαίτερα ιστούς του εαυτού τους ως ξένους. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού οδηγεί στην εμφάνιση φλεγμονής και βλάβης στους ιστούς.
Περιβαλλοντικοί παράγοντες και γενετικοί παράγοντες επίσης επηρεάζουν την ανάπτυξη τόσο των αλλεργιών όσο και των αυτοάνοσων νοσημάτων. Αγενέστεροι παράγοντες, όπως αλλεργιογόνα, φάρμακα και τοξίνες μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν αλλεργικές αντιδράσεις, ενώ λοιμώξεις, στρες και ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να πυροδοτήσουν ή να επιδεινώσουν αυτοάνοσα νοσήματα. Όσον αφορά τους γενετικούς παράγοντες, πολλά γονίδια σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αλλεργιών ή αυτοάνοσων νοσημάτων και μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία των ανοσοκυττάρων και την παραγωγή φλεγμονωδών ουσιών.
Παρόλο που υπάρχουν ομοιότητες στους μηχανισμούς και τους παράγοντες που εμπλέκονται, υπάρχουν και κάποιες διαφορές μεταξύ αλλεργιών και αυτοάνοσων νοσημάτων. Για παράδειγμα, ο τύπος των ανοσοκυττάρων που εμπλέκονται διαφέρει, αφού στις αλλεργίες συμμετέχουν τα CD4 Τ-κύτταρα και τα Β κύτταρα, ενώ στα αυτοάνοσα νοσήματα υπάρχουν επιπλέον μοναδικά κύτταρα για κάθε νόσημα.
Επίσης, η συχνότητα των αλλεργιών στον γενικό πληθυσμό είναι περίπου 20%, ενώ η συχνότητα των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι μεταξύ 5-7%. Ως εκ τούτου, οι αλλεργίες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης αυτοάνοσων νοσημάτων και το αντίστροφο. Παρόλα αυτά, δεν είναι όλα τα άτομα με αλλεργίες επιρρεπή σε αυτοάνοσες ασθένειες, ούτε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα προκαλούνται ή επιδεινώνονται από αλλεργίες.
Οι επιπτώσεις αυτής της σχέσης μεταξύ αλλεργιών και αυτοάνοσων νοσημάτων είναι σημαντικές για τη διάγνωση, τη θεραπεία και την αντιμετώπιση των νοσημάτων που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα. Γι’ αυτό, είναι σημαντική η συνεργασία των ειδικών ιατρών, όπως οι ρευματολόγοι και οι αλλεργιολόγοι, προκειμένου να γίνει η κατάλληλη διάγνωση και θεραπεία των ασθενών. Έτσι, μπορεί να επιτευχθεί η βέλτιστη διαχείριση της κάθε πάθησης.
(Διατηρήθηκε η εισαγωγή και έγιναν αλλαγές στο κείμενο για μεγαλύτερη κατανόηση και συνοχή)
