Το ιστορικό Βελούχι, γνωστό και ως περήφανος Τυμφρηστός, είναι ένα βουνό στην καρδιά της Ρούμελης που σε πλημμυρίζει με την ομορφιά των ψηλών, αιθέριων κορυφών του, της ειδυλλιακής αλπικής ζώνης και των πυκνών ελατοδασών του. Στην ουσία, το Βελούχι αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ελλάδας, καθώς και τον διαχωριστικό άξονα ανάμεσα στην ανατολική και τη δυτική Στερεά Ελλάδα. Ονομάζεται Τυμφρηστός, παράγωγα του ονόματός του είναι τα Τεφραστός και Τυφρηστός, πιθανόν λόγω της ομοιότητας με τη λέξη “τέφρα”. Από την άλλη, η ονομασία Βελούχι αποτελεί την παραφθορά της μεσαιωνικής, πιθανόν σλαβικής λέξης, που σημαίνει “λευκό βουνό”. Το βουνό βρίσκεται στα ανατολικά του νομού Ευρυτανίας, στα σύνορα με τη Φθιώτιδα, και λειτουργεί ως πύλη εισόδου προς τα Άγραφα και τη Νότια Πίνδο. Παρουσιάζει έναν σχετικά κυκλικό ορεινό όγκο με κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας έκταση άνω των 40.000 στρεμμάτων. Παρά το μικρό του μέγεθος, ο Τυμφρηστός αποτελεί το τρίτο υψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, ενώ η ψηλότερη κορυφή του, το Βελούχι ή Ψηλή Κορυφή, φτάνει τα 2.312 μέτρα. Γεωλογικά, το βουνό κυριαρχείται από ασβεστόλιθο, ακολουθούμενο από φλύσχες. Είναι ένα βουνό που χαρακτηρίζεται από βαθιές χαράδρες και ένα πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο με πολλές πηγές και ρέματα. Ο Σπερχειός και ο Καρπενησιώτης αποτελούν μερικά από τα ποτάμια που πηγάζουν από εδώ, ενώ υπάρχουν αρκετά μικρότερα ποτάμια και ρέματα.
Στην δυτική πλευρά της κορυφής, σε υψόμετρο 1.870 μέτρων και κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο, βρίσκεται μια μικρή δρακόλιμνη, ενώ στους νότιους πρόποδες του βουνού βρίσκεται το Καρπενήσι, η πρωτεύουσα της Ευρυτανίας. Αυτή η γραφική λίμνη διατηρεί σχεδόν σταθερό επίπεδο νερού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της λιώσης του χιονιού που καλύπτει την περιοχή και συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και μέχρι τον Ιούνιο, καθώς και λόγω των υπογείων πηγών. Οι ντόπιοι βοσκοτρόφοι χρησιμοποιούν αυτήν τη μικρή λίμνη για να ποτίζουν τα ζώα τους, που φέρνουν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για να βοσκήσουν στους πλούσιους λιβαδικούς κάμπους που δημιουργούνται μετά τον χειμώνα.
