Η μετφορμίνη, ένα δημοφιλές αντιδιαβητικό φάρμακο, αποτελεί εδώ και χρόνια μια εναλλακτική λύση για την ενέσιμη ινσουλίνη στην αντιμετώπιση του διαβήτη κύησης. Ωστόσο, μια νέα έρευνα από το Γερμανικό Ινστιτούτο Ανθρώπινης Διατροφής Potsdam-Rehbrücke (DIfE) φανερώνει ανησυχητικές επιπτώσεις της μετφορμίνης στη νευροανάπτυξη του εμβρύου. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο περιοδικό Molecular Metabolism.
Σύμφωνα με την έρευνα, η μετφορμίνη επιδρά στην νευρογένεση και τη νευρωνική επιβίωση κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του εγκεφάλου, μέσω της πρωτεϊνικής κινάσης AMPK. Έχοντας ως βάση αυτά τα δεδομένα, η ομάδα ερευνητών διερεύνησε αν η μετφορμίνη είναι ωφέλιμη μόνο για τη μητέρα ή και για το έμβρυο, καθώς και αν έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες για το παιδί, ιδιαίτερα όσον αφορά τον σχηματισμό νευρωνικών κυκλωμάτων στον υποθάλαμο. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε δύο μοντέλα ποντικιών, τα οποία παρουσίαζαν τα βασικά χαρακτηριστικά του διαβήτη κύησης, όπως παχυσαρκία και αύξηση του βάρους.
Οι απογόνοι των ποντικιών υποβλήθηκαν σε αντιδιαβητική θεραπεία κατά τη διάρκεια της περιόδου γαλουχίας, που αποτελεί το τρίτο τρίμηνο της ανθρώπινης εγκυμοσύνης όσον αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η θεραπεία περιλάμβανε μετφορμίνη, ινσουλίνη ή ψευδές φάρμακο. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, συγκεντρώθηκαν δεδομένα σχετικά με το σωματικό βάρος των ποντικιών, αναλύθηκαν μεταβολικές παράμετροι και εξετάστηκαν μοριακές οδοί σηματοδότησης στον υποθάλαμο. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν επίσης με μια ομάδα ποντικιών που τρέφονταν με δίαιτα ελέγχου.
Τα ευρήματα της έρευνας έδειξαν ότι η μετφορμίνη επηρέαζε την αύξηση του βάρους και τα επίπεδα ορμονών των απογόνων, που συνδέονταν στενά με τη μεταβολική κατάσταση της μητέρας. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν διαφοροποιήσεις βάσει φύλου στη σηματοδότηση της AMPK στον υποθάλαμο ως απόκριση στην έκθεση στη μετφορμίνη. Βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, η Δρ. Rachel Lippert τονίζει την σημασία να λαμβάνεται υπόψη η μεταβολική κατάσταση της μητέρας πριν από την έναρξη της θεραπείας του διαβήτη κύησης. Παράλληλα, επισημαίνει την ανάγκη πρόληψης, μέσω τροποποιήσεων στον τρόπο ζωής και τη διατροφή, μέχρι να βρεθεί μια θεραπεία που να μην διαπερνά τον πλακούντα.
