ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ των γεγονότων του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη 1973, πολλά ονόματα ήταν υπό συζήτηση για την πιθανή επιστροφή τους στην Ελλάδα. Επώνυμοι αυτοεξόριστοι που ζούσαν στο εξωτερικό, κυρίως στη Γαλλία, βρίσκονταν στο επίκεντρο των ειδήσεων. Μια έντονη ατμόσφαιρα προπαρασκευασμένης επιστροφής κυκλοφορούσε και οι συνθέτες Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Κούνδουρος, η Μελίνα Μερκούρη και ο Βασίλης Βασιλικός βρίσκονταν ανάμεσά τους
Ο Βασίλης Βασιλικός ήταν ήδη στο εξωτερικό όταν σημειώθηκε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και είχε αποφασίσει να μείνει εκεί. Έτσι, στα “Επίκαιρα”, περί τη δεύτερη δεκαετία του Οκτωβρίου 1973, προγραμματιζόταν μια συνέντευξη με τους προαναφερθέντες καλλιτέχνες για την πιθανή επιστροφή τους στην Ελλάδα, τις προϋποθέσεις, την καινούργια ζωή που θα ανοίγονταν μπροστά τους και άλλα παρόμοια θέματα. Ωστόσο, τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου και το πραξικόπημα της 25ης εκείνου του μήνα θα ανατρέψουν τα πάντα και η εν λόγω συνέντευξη δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση του Βασίλη Βασιλικού σχετικά με την επιστροφή του στην Ελλάδα. Όπως έλεγε, η επιστροφή δεν αποτελεί απλά μια πράξη, αλλά μια διαδρομή προς τα εκεί. Δεν είχε νόημα να γίνεται συζήτηση για την επιστροφή πριν αυτή γίνει πραγματικότητα. Το πραγματικό νόημα της επιστροφής ήταν ο νοσταλγικός πόθος που αισθάνονται όσοι έχουν απομακρυνθεί από την πατρίδα τους. Και αν κάτι έχουν διδαχθεί ο Οδυσσέας και οι μετανάστες στο Νταχάου, είναι ότι η χρονιά αυτή δεν είναι απλώς η προοπτική της επιστροφής
Τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα για τον Βασίλη Βασιλικό. Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε όχι μόνο να γράψει αλλά και να εκδώσει πολλά βιβλία πεζογραφίας και ποίησης. Με τη βοήθεια φίλων, δημιούργησε τις “Εκδόσεις 8½”, όπου εκτός από τα δικά του έργα, τυπώθηκαν και τα ποιήματα του Παναγούλη και ένα δοκίμιο του Ρεζίς Ντεμπρέ με τίτλο “Μαθαίνοντας απ’ τους Τουπαμάρος”. Επιπλέον, κάποια από τα έργα του Βασίλη Βασιλικού είχαν ήδη κυκλοφορήσει σε μεταφράσεις σε διάφορες χώρες
Η επιστροφή του Βασίλη Βασιλικού στην Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 1974. Όπως έγραφε η εφημερίδα “Μακεδονία” στις 31 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς: “Ο Βασίλης Βασιλικός, διαπρεπής συγγραφέας της νεώτερης γενιάς, βρίσκεται πάλι στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας του Ζ, που τα τελευταία 7 χρόνια ζούσε στο Παρίσι, επέστρεψε στον τόπο του για να εργαστεί και να αποδείξει ξανά αυτό που του έγραψε πρόσφατα ένας ξένος κριτικός για το βιβλίο του Μαγνητόφωνο: Ότι ένας μεγάλος συγγραφέας είναι ικανός να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα χωρίς ψεύτικα και φιλαρέσκεια”.
