Όταν προσεγγίζουμε την παιδική συμπεριφορά με νέο τρόπο, ανακαλύπτουμε μια νέα υπερδύναμη που κατέχουμε ως γονείς. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε προκλήσεις με τα παιδιά μας και μπορεί να είναι εύκολο να χάσουμε την ψυχραιμία μας. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες αλλαγές στην προσέγγισή μας που μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Αντί να αντιδρούμε αμυντικά και να ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά του παιδιού μας ως απειλή, ας θυμηθούμε ότι το παιδί μας δεν προσπαθεί να μας δυσκολέψει. Αντιθέτως, προσπαθεί να μας δείξει ότι βιώνει κάτι που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Κρατώντας την ψυχραιμία μας, μεταφέρουμε ένα μήνυμα αγάπης και κατανόησης προς το παιδί μας.
Όταν το παιδί μας εκφράζει δυσαρέσκεια ή κλαίει, ας αντιληφθούμε αυτή τη συμπεριφορά ως μια επικοινωνία που μπορεί να μην εκφράζεται με λόγια. Πολλές φορές, τα παιδιά δεν μπορούν να εκφράσουν με λέξεις τα βαθιά συναισθήματά τους, είτε είναι αρνητικά είτε θετικά. Ας προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε ότι η συμπεριφορά του παιδιού μας προσπαθεί να μας πει κάτι σημαντικό και ας το εξετάσουμε προσεκτικά.
Τα παιδιά δεν έχουν την ικανότητα να αναλύσουν και να εκφράσουν με σαφήνεια τα συναισθήματά τους, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας. Αντί να ζητάμε από τα παιδιά μας να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις μας, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε την κατάσταση από την οπτική τους γωνίας.
Όταν οι γονείς θυμούνται πολύ δύσκολες στιγμές που έχουν ξεπεράσει με επιτυχία, αναθεωρούν τις ικανότητές τους και αποκτούν ένα αίσθημα αυτοπεποίθησης. Ας θυμηθούμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις προκλήσεις και να τις χειριστούμε με επιτυχία.
Είναι καθήκον μας ως γονείς να αντιλαμβανόμαστε την υπερδύναμή μας και να την εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο. Αν μπορούμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι η συμπεριφορά των παιδιών μας δεν είναι κακή, αλλά μια προσπάθεια επικοινωνίας, τότε μπορούμε να αναπτύξουμε μια πιο εμπλεκόμενη και συναισθηματική σχέση με τα παιδιά μας.
