Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), γνωστή και ως ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες νευροαναπτυξιακές διαταραχές παγκοσμίως. Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας, αποτελεί το πλέον κοινό πρόβλημα μάθησης και συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία. Περίπου το 5-7% των παιδιών παγκοσμίως παρουσιάζουν την διαταραχή αυτή, ενώ η κληρονομικότητα φέρεται να είναι υπεύθυνη για το 76% των περιπτώσεων. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον το 76% των παιδιών με ΔΕΠΥ έχουν έναν συγγενή που επίσης πάσχει από αυτήν τη διαταραχή. Επιπλέον, όταν ένας από τους γονείς πάσχει από ΔΕΠΥ, υπάρχει πιθανότητα 57% να την κληροδοτήσει και στο παιδί του.
Η ΔΕΠΥ εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ηλικία, αλλά ορισμένα από τα συμπτώματά της μπορεί να συνεχίσουν να εμφανίζονται κατά την εφηβεία και την ενηλικίωση. Σύμφωνα με το Forbes, περίπου 139,8 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο έχουν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ. Ωστόσο, εξαιτίας του ότι τα συμπτώματα αυτής της διαταραχής στους ενήλικες μπορεί να εκδηλώνονται με διάφορους συνδυασμούς και συνήθως συνοδεύονται από άλλα συναισθηματικά προβλήματα ή διαταραχές συμπεριφοράς, είναι εύκολο να μπερδευτούν με άλλες παθήσεις όπως η κατάθλιψη ή η αγχώδης διαταραχή. Ο γιατρός μπορεί να καταλάβει την πραγματική αιτία των συμπτωμάτων και να βοηθήσει στην αποτελεσματική διαχείρισή τους. Επομένως, η έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ είναι απαραίτητη για να προληφθούν οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην καθημερινή λειτουργικότητα και προσαρμογή των ασθενών ατόμων στο σχολικό, οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Μην αποδίδετε εσείς ευθύνη στην ΔΕΠΥ του παιδιού σας. Πολλοί γονείς ανακαλύπτουν ότι και οι ίδιοι πάσχουν από ΤΕΠΥ μόλις γίνει η διάγνωση στο παιδί τους. Θυμηθείτε ότι δεν είστε εσείς αυτοί που προκάλεσαν την διαταραχή, αλλά απλά την κληρονομήσατε. Συχνά, οι γονείς με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες με τα παιδιά τους. Το κλειδί είναι να μάθετε να διαχειρίζεστε αποτελεσματικά την διαταραχή, καθώς αυτό θα σας βοηθήσει να υποστηρίξετε καλύτερα και το παιδί σας. Για αυτό, προσπαθήστε να είστε υπομονετικοί με το παιδί σας, αλλά και με τον εαυτό σας.
