Η σημασία του να διδάσκουμε στα παιδιά μας να προσπαθούν, να παλεύουν και να κάνουν λάθη δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, τα παιδιά αναπτύσσουν δεξιότητες για να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις και να είναι αυτοπεποιθητά. Δεν πρέπει να παρερμηνεύσουμε αυτήν την ιδέα ως “σκληρή αγάπη” που αφήνει τα παιδιά να παλεύουν μόνα τους. Πρέπει απλά να τους προσφέρουμε ευκαιρίες για να δοκιμάζουν, να προσπαθούν, να χάνουν και να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Πρέπει να τους δίνουμε την ευκαιρία να βρίσκουν μόνα τους λύσεις, να σκέφτονται και να σχεδιάζουν
Προτού πούμε “άσε, θα το κάνω εγώ” ή “μην το πειράζεις, θα το χαλάσεις”, ας σκεφτούμε. Ίσως να είναι πιο σημαντικό να το προσπαθήσει ο ίδιος το παιδί μας. Ίσως να είναι πιο σημαντικό να του μάθουμε πώς να μην το χαλάσει. Ίσως αξίζει να δείξουμε λίγη υπομονή και να τον αφήσουμε να το κάνει μόνος του, υπό την επίβλεψή μας.
Είναι μια ιστορία που έζησα πρόσφατα. Ήμουν βιαστική να ανοίξω τον υπολογιστή μου για να στείλω ένα επαγγελματικό email. Ο γιος μου ήθελε να με βοηθήσει και να μου δείξει πόσο καλά ξέρει να ανοίγει το laptop μου. Όμως, πάτησε λάθος κουμπί και εγώ άρχισα να του λέω “μην το κάνεις, θα το χαλάσεις” και “άσ’το να το κάνω εγώ αργότερα”. Απογοητεύτηκε. Έκλεισε το δωμάτιό του και ήταν στεναχωρημένος. Ήταν λάθος μου. Του είχα κόψει τα φτερά του. Ήταν σαν να του έλεγα “δεν μπορείς να κάνεις τίποτα”. Ζήτησα συγγνώμη, εξήγησα πως η βιασύνη μου ήταν η ευθύνη μου και είπα ότι θα ήθελα την επόμενη φορά να ανοίξει εκείνος τον υπολογιστή. Το βλέμμα του γεμίστηκε φως. Αλλά, πόσες ακόμα φορές έχω αγνοήσει απογοητεύσεις όπως αυτή; Σύμφωνα με μια ψυχολόγο με το όνομα Siggie Cohen, πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να προβληματίζονται και να προσπαθούν. Πρέπει να το βλέπουμε ως μια ευκαιρία για την ψυχική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή τους. “Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί σας είναι εκπαιδευτικές καταστάσεις που τους εφοδιάζουν με δεξιότητες για να αντιμετωπίζουν προβλήματα και να αναπτύσσουν αντοχή. Δεν πρέπει να απομακρύνουμε τις δυσκολίες από τα παιδιά, αλλά να παραμένουμε στο πλευρό τους και να τους στηρίζουμε καθώς παλεύουν”, προτείνει
Μην ξεχνάτε επίσης: Τα παιδία δεν χρειάζονται “σκληρή αγάπη” για να προετοιμαστούν για τις δυσκολίες της ζωής
Ένα παιδί που νιώθει αγχωμένο δεν χρειάζεται απαραίτητα ηρεμία. Μπορούμε να το βοηθήσουμε να διαχειριστεί την ανησυχία του με διάφορους τρόπους και να αναπτύξει μηχανισμούς αντιμετώπισης.
