Όπως πολλές άλλες μαμάδες μικρών παιδιών, η ζωή μιας μαμάς που υιοθέτησε τα παιδιά της περνάει από έναν συνεχή γύρο καθημερινών καθηκόντων. Από τη φροντίδα των νηπίων και τον καθαρισμό των ρούχων μέχρι την εκπαίδευσή τους και την προετοιμασία τους για το μέλλον. Όπως κάθε μαμά, αναρωτιέται αν τα κάνει όλα σωστά και αν προετοιμάζει τα παιδιά της έτσι ώστε να γίνουν υπεύθυνοι έφηβοι και ενηλίκοι. Αλλά ως μαμά με υιοθεσία, έχει και μοναδικές ανησυχίες.
Ένα από τα κύρια θέματα ανησυχίας είναι πώς θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά τη συνειδητοποίηση της υιοθεσίας τους. Προετοιμάζεται για το πώς θα ανταποκριθεί στις δυσκολές ερωτήσεις που ενδέχεται να της θέσουν σχετικά με την υιοθεσία, και αναρωτιέται πώς θα είναι οι μελλοντικές σχέσεις τους με τους βιολογικούς τους γονείς.
Επίσης, η μαμά με υιοθεσία ανησυχεί για την ψυχική υγεία των παιδιών της, ειδικά αν υπάρχουν ιστορικά προβλήματα στη ψυχική υγεία των βιολογικών γονέων τους. Ωστόσο, παρά τις ανησυχίες αυτές, η μαμά με υιοθεσία αισθάνεται ευλογημένη και απολαμβάνει τη ρόλο της ως μαμά που είναι υιοθέτης. Αν και το ταξίδι της για να γίνει μητέρα με υιοθεσία ήταν διαφορετικό από των άλλων μαμάδων, πιστεύει ότι είναι κάπως διαφορετική αλλά ταυτόχρονα κανονική μαμά.
Η υιοθεσία είναι ένα πανέμορφο χάος, μια ευλογία που ανυψώνει όχι μόνο την μητέρα αλλά και όλη την οικογένεια. Η μαμά με υιοθεσία αντιμετωπίζει μια μοναδική συναισθηματική αναταραχή και αμφιθυμία, αλλά ταυτόχρονα νιώθει ευγνωμοσύνη και ευλάβεια για την ευκαιρία που της δόθηκε να γίνει μητέρα μέσω υιοθεσίας.
