Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο από το να αντλείς δύναμη από την ενσυναίσθηση, την ικανότητα να κατανοείς και να συμπαραστέκεσαι στον άλλο. Όμως, πολλές φορές εμπλεκόμαστε τόσο πολύ στη ζωή των άλλων, που ξεχνάμε ποιοι είμαστε πραγματικά και πού τελειώνει η δική μας πορεία.
Η ενσυναίσθηση δεν σημαίνει να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου, αλλά να τον κατανοούμε με αγάπη και σεβασμό, χωρίς να τον καθοδηγούμε ή να προσπαθούμε να αναλαμβάνουμε τα προβλήματά του. Κατανοούμε τον πόνο και τις δυσκολίες του, αλλά μαθαίνουμε να τα αφήνουμε εκεί που ανήκουν, στην πορεία του άλλου.
Ένας ενσυναίσθητος άνθρωπος βλέπει τον κόσμο με τα μάτια των άλλων, αλλά διατηρεί τη δική του ταυτότητα και τα όρια του. Αντί να επικρίνει ή να κατακρίνει, στηρίζει και αποδέχεται. Αντιλαμβάνεται και συναισθάνεται τα συναισθήματα των άλλων, ακόμα κι αν δεν τα έχει βιώσει πλήρως. Αυτή η ικανότητα να μεταδίδει το συναίσθημα της κατανόησης, της συνδηλητικότητας και της αποδοχής είναι ο κρίκος που ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους.
Όταν είμαστε ενσυναίσθητοι, δεν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον άλλο για να τον αλλάξουμε ή να του δείξουμε τον δρόμο. Αντίθετα, είμαστε εκεί δίπλα του, να του κρατάμε το χέρι, να του παρέχουμε στήριξη και να τον ενθαρρύνουμε να ακολουθήσει τη δική του πορεία. Στηρίζουμε χωρίς να παίρνουμε τα θέματά του πάνω μας και χωρίς να χάνουμε τον εαυτό μας.
Ενσυναίσθηση είναι να γίνεις συνοδοιπόρος σε κάποιον δύσκολο δρόμο, να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα εμπόδια, έχοντας στο μυαλό σου ότι αυτός ο δρόμος του ανήκει και εσύ είσαι εκεί για να τον στηρίξεις και να τον ενδυναμώσεις. Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να δημιουργείς δεσμό, να μοιράζεσαι συναισθήματα και να είσαι παρόν στη ζωή των άλλων, χωρίς να κλέβεις τη λάμψη τους.
