Ο Ζορμπάς, ένας μυθιστορηματικός χαρακτήρας, έζησε ως πραγματική εμπνευσμένη ψυχή. Ένα πλάσμα της στιγμής που διαπερνούσε η πάθος και η ενέργεια καθώς ασχολιόταν με τη χορογραφία, τη μουσική και την εργασία. Η χαρά και η αιωνιότητα που έβγαινε από κάθε στιγμή ήταν απερίγραπτες. Για τον Ζορμπά, τα πάντα γύρω του είχαν μια μοναδική σημασία και μετασχηματίζονταν σε ζωντανή οντότητα. Ζούσε την παρουσία, ζούσε την αίωνια ζωή.
Από την άλλη πλευρά, το αφεντικό του ζούσε σε έναν ψευδή κόσμο. Αφιερώνοντας τον εαυτό του σε ανούσια πράγματα, προσπερνούσε αδιάφορα τον πραγματικό κόσμο. Λυπόταν για απουσίες του παρελθόντος, ή χαζευόταν το μέλλον με ανυπομονησία και προσδοκία. Όμως, όταν βρέθηκε δίπλα στον Ζορμπά, συνειδητοποίησε ότι η ευτυχία κρύβεται σε μια απλή και αβίαστη καρδιά, όπου η κάθε στιγμή που περνά είναι αιώνια. Ο ίδιος ανακάλυψε, όπως και ο συγγραφέας Χένρι Ντέιβιντ Θόρω, ότι “οι ζωές μας χαραμίζονται στις λεπτομέρειες” και ότι η “απλότητα, απλότητα, απλότητα” είναι ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε.
Ο Ζορμπάς έμαθε να απολαμβάνει τα απλά πράγματα της ζωής, όπως τη γλυκύτητα της γης, τη δροσιά του αέρα, τις μυρωδιές και τις γεύσεις. Έδινε ζωή στις πέντε αισθήσεις του, συνειδητοποιώντας ότι αυτές είναι τα εργαλεία με τα οποία αγγίζουμε τον κόσμο, και όχι οι αφηρημένες σκέψεις και ιδέες. Ακολουθούσε πιστά τη σοφή συμβουλή του Ζορμπά, όταν έτρωγε να τρώει, όταν δούλευε να δουλεύει, χωρίς να αφήνει μισοτελειωμένες δουλειές. Έτσι, η καθημερινή ρουτίνα εξελισσόταν σε μια εμπειρία ομορφιάς.
Αντίθετα με πολλούς ανθρώπους, ο Ζορμπάς δεν έφερνε τη δουλειά του στο σπίτι, τους φόβους του στις διακοπές του ή τις ανασφάλειες του στην οικογένειά του. Ήταν παρόν όταν έπρεπε να είναι παρόν, έκανε τη δουλειά του όταν έπρεπε να την κάνει και έτρωγε όταν έπρεπε να είναι στο γεύμα. Δεν έχανε το τώρα, δεν εγκλωβιζόταν στο παρελθόν ή το μέλλον, όπως έκανε το αφεντικό του. Δεν επιτρέπονταν σε ανησυχίες ή μικρολεπτομέρειες να τον αποσπάσουν. Επομένως, ζούσε στην αλήθεια, κάνοντας κάθε στιγμή ένα διαρκώς ανανεούμενο θαύμα.
Είναι προς σκέψη… Πόσες φορές απασχολούμαστε με τις λεπτομέρειες, τις προσωπικές μας ανησυχίες ή τις άσκοπες καθημερινότητες, ξεχνώντας ότι ο πολύτιμος χρόνος της ζωής μας μειώνεται συνεχώς και χάνεται για πάντα; Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Ασημεονόγλου “Ζήσε σαν τον Ζορμπά”, εκδόσεις iWrite. Ο Παναγιώτης Ασημεόνογλου, καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης με φυσική εκπαίδευση, έχει αφιερώσει πολύ χρόνο σε θέματα φιλοσοφίας, θρησκειολογίας, ψυχολογίας και τέχνης.
