Στις 1η Νοεμβρίου, η Βουλγαρία εορτάζει την Εθνική Ημέρα των Αφυπνιστών, μια ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη των αξιοσημείωτων συγγραφέων, μελετητών, εκπαιδευτικών και αγωνιστών της ελευθερίας. Αυτή η επέτειος τιμάται από τους Βούλγαρους σε όλο τον κόσμο, αν και δεν περιλαμβάνεται στις επίσημες αργίες της χώρας και θεωρείται εργάσιμη ημέρα, εκτός από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων που αργούν. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, πραγματοποιούνται εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν την έπαρση της εθνικής σημαίας και πολιτιστικές εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα.
Ανάμεσα στους πολλούς αφυπνιστές της Βουλγαρίας που τιμάμε σε αυτή την επέτειο, ανήκουν πρόσωπα όπως ο μοναχός Παΐσιος του Χιλανδαρίου, που έζησε από το 1772 έως το 1773, ο συγγραφέας και κληρικός Γκριγκόρι Τσαμπλάκ, που έζησε από το 1365 έως το 1420, ο φιλόσοφος Κωνσταντίνος του Κόστενετς, που έζησε από το 1380 έως το 1431 και ο λόγιος και κληρικός Βλάντισλαβ ο Γραμματικός, που ζούσε στον 15ο αιώνα. Επίσης, τιμάμε τον Άγιο Ιωάννη της Ρίλας, που έζησε από το 876 έως το 946 και τους κληρικούς Νεόφυτο Μποσβέλι και Βλάντιμιρ Λέφσκι, που ζούσαν στον 18ο και 19ο αιώνα, αντίστοιχα. Επιπλέον, τιμούμε τους ποιητές και επαναστάτες αδελφούς Δημήτρη και Κωνσταντίνο Μιλαντίνοφ, τους επαναστάτες Γεώργιο Στόικοφ Ράκοφσκι, Στέφαν Καρατζά, Χατζί Ντιμίταρ και Βασίλη Λέφσκι, καθώς και τους ποιητές Χρήστο Μπότεφ, Ιβάν Βάζοφ και Ντόμπρι Τσιντούλοφ, και τον συγγραφέα Λιούμπεν Καραβέλοφ.
Ο εορτασμός αυτός οργανώθηκε για πρώτη φορά ανεπίσημα στο Πλόβντιβ το 1909, αλλά στη συνέχεια ο βασιλιάς Μπόρις Γ’ υπέγραψε έναν νόμο το 1923 που επικύρωνε την Εθνική Ημέρα των Αφυπνιστών ως ημέρα μνήμης για τους αξιόλογους Βούλγαρους. Από το 1945 απαγορεύτηκε ο εορτασμός αυτός από το κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά επανακαθιερώθηκε το 1992, μετά την πτώση του καθεστώτος. Σήμερα, η ημέρα αυτή χρησιμοποιείται ως φόρος τιμής προς τους αφυπνιστές που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό της Βουλγαρίας, και ως υπενθύμιση της σπουδαιότητας της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας.
