Η άνοιξη του 1944 ήταν μία περίοδος τεταμένης αναμέτρησης στην κατεχόμενη Ελλάδα. Οι Γερμανοί κατακτητές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους είχαν επιδοθεί σε ένα όργιο τρομοκρατίας εναντίον της αντίστασης, προσπαθώντας να καταστείλουν τον ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Ήταν σε αυτό το πλαίσιο που στις 27 Απριλίου 1944, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν σε γερμανική αυτοκινητοπομπή κοντά στους Μολάους, σκοτώνοντας τον γερμανό υποστράτηγο Φραντς Κρεχ και τρεις αξιωματικούς του.
Η απάντηση των Γερμανών δεν άργησε να έρθει. Αποφάσισαν να προβούν σε αντίποινα εκτελώντας 200 Έλληνες πατριώτες. Την πρωτομαγιά του 1944, οι κατακτητές οδήγησαν τους κρατουμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τους εκτέλεσαν με κυνικό τρόπο. Οι 200 ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ που κρατούνταν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, και πολλοί από αυτούς είχαν προετοιμάσει σημειώματα που πέταξαν στους δρόμους όπου περνούσαν προκειμένου να προειδοποιήσουν για τη μελλοντική τους τύχη. Οι ίδιοι οι διαβάτες συνέλεξαν αυτά τα μηνύματα και τα παρέδωσαν στους ανθρώπους της Αντίστασης.
Οι εκτελέσεις αυτές προκάλεσαν διαμαρτυρίες, αλλά η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη δεν προέβη σε καμία δράση. Ωστόσο, η αντίδραση του λαού ήταν αδιαπέραστη. Η Καισαριανή, το μέρος όπου έγινε η εκτέλεση, απεφάσισε να μην ξεχάσει το αίμα που κύλησε και μετονόμασε τον δρόμο που έγινε η τραγωδία σε “Οδό Ηρώων”. Το σύνθημα “Αυτός ο δρόμος είναι Δρόμος Ηρώων. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χτες 1 του Μάη τον διάβηκαν 200 παλικάρια” αναγράφεται με περηφάνια στους τοίχους της πόλης.
Η ηρωική πρωτομαγιά του 1944 παραμένει μια μνήμη που αποτελεί μέρος της ιστορίας της Ελλάδας. Ένας μαύρος πίνακας στο οποίο η ανθρωπότητα αντιπαρείχθηκε στον φασισμό και έγραψε τη δική της σελίδα στο βιβλίο της επιβίωσης. Ας μαθαίνουμε από την ιστορία και ας μην ξεχνάμε πόσο μεγάλη δύναμη μπορεί να έχει ο αγώνας για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
