Για όλες αυτές τις στιγμές, όπου κατάπινα τα όνειρά μου για να μην παρεμποδίσω τις επιθυμίες σου. Για όλα τα δάκρυά μου που κράταγα για να μην ανατρέψω τη διάθεσή σου. Για κάθε στιγμή που με εγκατέλειπες με τα λόγια σου και μου κατέρρεαν τον κόσμο, ενώ εγώ έμενα απόλυτα σιωπηλός. Για όλες εκείνες τις στιγμές που φοβόμουν την επόμενη κριτική σου και την επέρχοντα καταιγίδα των κατηγοριών, που με μετέτρεπε σε το τι πιο άχρηστο υπήρχε! Για όλες τις προσδοκίες μου που απορρίφθηκαν, επειδή θεωρούνταν μη αξιόλογες της προσοχής και της σοβαρότητας σου. Ωστόσο, μέσα μου, τα “θέλω” μου έσπαζαν και η φωνή της ψυχής μου πνίγονταν στην αδιαφορία και την καταφρόνηση σου. Για εκείνες τις μέρες που έπαιζα τον ρόλο του χαρακτήρα Καραγκιόζη, για να βελτιώσω τη διάθεσή σου. Για τις στιγμές που έγινα γιατρός, ψυχολόγος, φίλος, εξομολογητής, υποστηρικτής, σάκος του μποξ και οτιδήποτε άλλο χρειάστηκε, για να σε στηρίξω όταν έπεφτες. Για αυτές τις νύχτες που τραύλιζα με δυνατά τα χείλη για να μην ανιχνεύσεις την απογοήτευση που με διακατείχει, μετά από μία απόρριψη ακόμη από εσένα σεξουαλικά! Καταλαβαίνεις, εσύ είχες τη δική σου κούραση και δεν είχες διάθεση για παιχνίδια και ερωτοτροπίες. Για όλες τις φορές που με κατέστειλες και με χλεύασες μπροστά στους φίλους μας, στους γονείς σου και στον περίγυρο μας. Καταλαβαίνεις, δεν είχα τη δική σου έξυπνη νοημοσύνη! Για όλες τις ώρες που σε περίμενα και πίστευα τις αθλιότητες ψέματά σου και τις ανοητότητες δικαιολογίες σου. Για όλες αυτές τις φορές, που ψάχνοντας στα μάτια σου, έλειπαν μια σπίθα αγάπης, μια έκφραση τρυφερότητας στα χέρια σου και μια ένδειξη σεβασμού στο στόμα σου. Όμως, οι έρωτες σου είχαν σφραγιστεί, όπως και το οξυγόνο της σχέσης μας. Επομένως, για όλες αυτές τις φορές, αποχωρώ! Διότι χρωστάω σε εμένα! Διότι και εγώ θέλω να ζήσω!
