Ως άνθρωποι, όλοι μας αποζητούμε την αποδοχή, τον θαυμασμό και τη συμπάθεια των άλλων. Πολλές φορές, όμως, αυτή η επιθυμία επιβεβαίωσης μετατρέπεται σε ακόρεστη ανάγκη με υψηλό «αντίτιμο». Αυτό συμβαίνει όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε σε θέση να αντισταθμίσουμε την αρνητική αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας που ενεργοποιείται εντός μας. Στην προσπάθειά μας να εισπράξουμε την αποδοχή και επιβεβαίωση, χάνουμε το κομμάτι της αυτοεκτίμησης μας.
Στην καθημερινή ζωή μας, αναζητούμε την αποδοχή και την επιβεβαίωση από τους γύρω μας. Αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά όταν αποκτήσει υπερβολικές διαστάσεις γίνεται μια ασταμάτητη ανάγκη με συνεχή αναζήτηση της επιβεβαίωσης μας από τους άλλους. Αυτή η ανάγκη μας καθιστά ευάλωτους και ενδέχεται να καταρρεύσουμε αν δεν αποκτήσουμε αυτήν την αποδοχή. Καθώς αναζητούμε συνεχώς την αποδοχή από άλλους ανθρώπους, χάνουμε το κομμάτι του εαυτού μας που αντιπροσωπεύει την αυτοεκτίμησή μας. Αυτό μας μετατρέπει σε ψεύτικους εαυτούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των άλλων αντί να είναι αυθεντικοί.
Όταν λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο, χάνουμε την αλήθεια και μπορεί να επηρεαστούν ακόμα και τα πραγματικά μας αισθήματα και θέλω. Προσελκύουμε επίσης άτομα που έχουν ανάγκη να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τη σχέση τους μαζί μας, καθώς αναζητούν ανακύκλωση των αρνήσεων τους. Με αυτόν τον τρόπο, ζούμε μια ζωή γεμάτη ανασφάλεια και έλλειψη ευημερίας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι παρόμοια πρακτική μας μετατρέπει σε πολιτικούς που αποστρατεύουμε, καθώς είμαστε πάντοτε διατεθειμένοι να πούμε αυτό που θα μας κάνει αρεστούς και αποδεκτούς αντί να πούμε την αλήθεια.
Ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της ζωής, κάθε παιδί έχει ανάγκη την αποδοχή και επιβεβαίωση από τους σημαντικούς ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ωστόσο, αυτή η αποδοχή και επιβεβαίωση δεν θα πρέπει να υπαγορεύεται από τις επιθυμίες των ενηλίκων, αλλά να προέρχεται ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις. Εάν το παιδί αισθάνεται ότι δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του και αντί αυτού υποστίθεται από τους γονείς του, τότε μπορεί να χάσει την αυτοπεποίθησή του και να ξεκινήσει να εμπιστεύεται τις «αυθεντίες» για τις αποφάσεις του.
Ως γονείς, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε την αξία της αποδοχής και της επιβεβαίωσης προς τα παιδιά μας. Πρέπει να τους δείξουμε ότι τους αποδεχόμαστε και τους επιβεβαιώνουμε χωρίς όρους και αμφισβητήσεις. Αυτό θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής τους και της αυτονομίας τους. Όπως γράφει ο Kahlil Gibran σε ένα ποίημά του, τα παιδιά μας δεν είναι δική μας ιδιοκτησία, αλλά είναι γιοί και θυγατέρες της Ζωής που λαχταρούν να τη συναντήσουν.
Ας αναγνωρίσουμε και ας αντιμετωπίσουμε την ανάγκη αυτή για αποδοχή και επιβεβαίωση, και ας διαμορφώσουμε μια πιο υγιή σχέση με την αυτοεκτίμηση. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή με αυθεντικότητα και αρμονία.
