Όταν ο Ιμπραήμ συνέλαβε τη Μάνη, τον Κωνσταντίνο Κανάρη τον κυρίευσε μια τεράστια οργή για την κατάσταση που επικρατούσε στην πατρίδα του. Αποφασισμένος να κάνει κάτι για να αντιστρέψει την κατάσταση, σχεδίασε μια καταδρομική επιχείρηση στην Αίγυπτο, που θα αναστάτωνε τον Αιγύπτιο στρατηγό και αποδυνάμωνε τον αιγυπτιακό στόλο. Η επιχείρηση αυτή κέντρισε την προσοχή των προύχοντων της Ύδρας και αποφάσισαν να την υποστηρίξουν. Έτσι, ξεκίνησαν τις προετοιμασίες και ετοίμασαν τρία πυρπολικά για να εκτελέσουν το σχέδιο.
Στις 23 Ιουλίου 1825, ο Κανάρης αποπλεύσε από την Ύδρα με το πυρπολικό του και σε λίγες μέρες έφτασε έξω από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Εκεί, συγκαλέστηκε σύσκεψη και αποφασίστηκε να παραμείνουν τα πλοία έξω από το λιμάνι για να μην εντοπιστούν από τους εχθρούς. Οι πυρπολητές, που είχαν λάβει σαφείς οδηγίες, εισέβαλαν στο λιμάνι για να εκτελέσουν την αποστολή τους. Ωστόσο, ο Κανάρης αποφάσισε να προχωρήσει μόνος του, προκειμένου να εκπληρώσει το στόχο του γρηγορότερα. Αυτό όμως αποδείχθηκε μια λανθασμένη απόφαση.
Καθώς προσπαθούσε να πλησιάσει τον αιγυπτιακό στόλο, ο Κανάρης αντιλήφθηκε ότι ο πλοηγός του λιμανιού είχε αντιληφθεί τις προθέσεις του και προσπαθούσε να το εμποδίσει. Επιπλέον, ο άνεμος αλλάξε κατεύθυνση, καθιστώντας δύσκολη την προκοπή του πυρπολικού. Το σχέδιο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία και τα ελληνικά πλοία άρχισαν να δέχονται επίθεση από τους Αιγυπτίους.
Ο Κανάρης, βρίσκοντας τον εαυτό του σε μια μη ευνοϊκή θέση, αποφάσισε να ενεργήσει μεμονωμένα και να προσπαθήσει να ρίξει το πυρπολικό του σε ένα αιγυπτιακό πλοίο. Παρ’ όλα αυτά, το πυρπολικό δεν βρήκε τον στόχο του και ο Κανάρης και η ομάδα του βρέθηκαν πολύ κοντά σε εχθρικά πυρά. Μετά από μια δραματική προσπάθεια διάσωσης, κατάφεραν να φτάσουν στο στόμιο του λιμανιού, ενώ οι άλλοι δύο πυρπολητές παρέμειναν έξω από το λιμάνι.
Παρόλο που η επιχείρηση δεν πήγε όπως είχε σχεδιαστεί και δύο μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν, ο Κανάρης και η ομάδα του παρέμειναν αναλλοίωτοι στην αποφασιστικότητά τους. Το γεγονός αυτό έκανε τους Γάλλους φιλέλληνες να αναστατωθούν και να θαυμάσουν τον Κανάρη. Η επιχείρηση αυτή προκάλεσε αίσθηση και στα ευρωπαϊκά κέντρα, αναγνωρίζοντας το ήρωικό πνεύμα του Κανάρη.
Αυτή η αποτυχημένη εκστρατεία θα μείνει ως μια από τις πιο δυσάρεστες στιγμές του ελληνικού αγώνα και θα χαραχθεί βαθιά στη μνήμη μας ως ένα ακόμα παράδειγμα αυταπάρνησης και θάρρους που εκδηλώθηκε από τους Έλληνες.
