Έχεις κουραστεί. Έχεις σηκώσει βάρη που δεν σου ανήκουν. Άλλοι σου τα έβαλαν πάνω σε σένα, γιατί ξέρουν ότι “αντέχεις εσύ”. Πάντα ήσουν εκεί, πρόθυμος να βοηθήσεις εκείνους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντεπεξέλθουν. Έχεις δεχτεί πισωπλάτες μαχαιριές από γνωστούς και φίλους. Αυτές οι μαχαιριές που πονάνε, φιλικά επιτεθούν. Από τον εχθρό, τουλάχιστον, τις περιμένεις. Δεν σε ξαφνιάζουν τόσο και δεν πονάνε σαν αυτές που έρχονται από τους δικούς σου ανθρώπους. Όμως, οι απρόοπτες, οι ξαφνικές, αυτές είναι που πονάνε περισσότερο.
Έχεις δεχτεί πολλές φορές να σου τραβήξουν το χαλί από κάτω. Αυτοί που σε θαυμάζουν και σε επαινούν, κρυφά σου προσπαθούν να σου αφαιρέσουν τη θέση σου. Ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό. Αντί να παλέψουν για να πετύχουν και να υψώσουν τον εαυτό τους, προτιμούν να σε κατεβάσουν. Αυτός είναι ο τρόπος τους να νιώθουν ότι υπάρχουν, μέσα στην ανυπαρξία τους. Έχουν αδειάσει και πικράνει χίλιες φορές οι υποτίθεται δικοί σου άνθρωποι. Εσύ που πίστευες ότι μπορούσες να τους εμπιστευτείς. Φίδια που κρυβόσουν στον κόρφο σου και, σε μια στιγμή αφέθηκες, σε δάγκωσαν στον λαιμό. Και ύστερα, γελούσαν χαρούμενα καθώς σε έβλεπαν να παλεύεις για την ανάσα σου.
Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν έχει γεννηθεί ακόμα εκείνος που θα σε κρατήσει κάτω. Και αν κρατήσει, καλύτερα να παραμείνει στον βοθρό του. Επειδή είσαι εσύ που αποφασίζεις πότε θα σταματήσεις. Μένεις στο έδαφος όταν εσύ το επιθυμείς. Όταν αποφασίσεις το αντίθετο, αυτοί απλά δεν μπορούν να σε σταματήσουν. Δεν το έχουν. Βαθιά μέσα τους, το γνωρίζουν. Αλλά είναι δύσκολο γι’ αυτούς να παραδεχτούν τη μικρότητά τους, την ανυπαρξία, το τίποτα που είναι.
Οι προσπάθειες των άλλων να σου κλέψουν τον χώρο σου θα αποτύχουν. Όσο “μάγκικα και παντελονάτα” και να προσπαθήσουν να σου πάρουν ό,τι έχεις κερδίσει με κόπο, θα μείνουν με άδεια χέρια. Όσους αποκόπτους κι αν σου σκάψουν, αυτοί θα πέσουν μέσα και εσύ θα τους ρίξεις από πάνω. Όσο απεγνωσμένοι και αν είναι να σε μειώσουν για να αισθανθούν πιο ψηλά από σένα, εσύ θα παραμείνεις γίγαντας και αυτοί νάνοι.
Και όσες φορές και αν πέσεις, όσες φορές και αν αγανακτήσεις, όσο κι αν νιώσεις ανήμπορος, θυμήσου ένα πράγμα. Όλες οι ανηφόρες, τελειώνουν σε μια κορυφή. Και εσύ θα φτάσεις εκεί. Και οι άλλοι θα είναι ακόμα στην αρχή. Και απλά, δεν θα τους βλέπεις…
