Η ζωή είναι γεμάτη με σημαντικές μαθήσεις και αφηγήματα που προέρχονται από τον κόσμο των ζώων. Το ανιδιοτελές αίσθημα αγάπης που εκπέμπουν μάς διδάσκει τη σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης και πώς μπορούμε να ζήσουμε σε αρμονία, ακολουθώντας τη φυσική ροή της ζωής. Παρ’ όλα αυτά, είναι απαραίτητο να εκπαιδεύσουμε και να αναπτύξουμε τη συναισθηματική νοημοσύνη, ώστε να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα μας, να αντιμετωπίσουμε τον πόνο μας και να ελέγξουμε τον θυμό μας.
Δεν αρκεί να ταϊζόμαστε συναισθηματικά και να ενηλικιωθούμε. Πρέπει να αποκτήσουμε επίγνωση για τα συναισθήματά μας και να προσέχουμε τραύματα. Αυτή η εξέλιξη είναι μια εσωτερική διαδικασία, μια μορφή εκπαίδευσης που βοηθά στην ανάπτυξη της αυτογνωσίας μας και ενδυναμώνει τη διάθεσή μας για να βελτιώσουμε τη σχέση με τον εαυτό μας και με τους άλλους ανθρώπους. Με την καλλιέργεια και την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης, βελτιώνουμε την επικοινωνία μας και αυξάνεται η αυτοαποδοχή, ενώ αποκτούμε αυτοπεποίθηση για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές.
Το πιο σημαντικό είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία αναπτύσσουμε ως βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικής μας ταυτότητας την ενσυναίσθηση. Εξασκούμαστε στο να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, να νιώθουμε κατανόηση και να αποδεχόμαστε άνευ όρων τους άλλους, δημιουργώντας δεσμούς μέσα από την αγάπη και τη συμπόνια. Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην αυτοπραγμάτωση και ενισχύει την πίστη και την ελπίδα μας για συνύπαρξη και αλληλεγγύη με ανθρώπους, ζώα και το περιβάλλον μας.
Μέσα από τη φροντίδα, την αγάπη και τον σεβασμό προς τον εαυτό μας και τους άλλους, αντιλαμβανόμαστε ότι κάθε πράξη μας επηρεάζει όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον εαυτό μας. Συνειδητοποιούμε ότι όταν προκαλούμε χαρά σε κάποιον, αυτή η χαρά επηρεάζει τους πάντες γύρω μας και μας επιστρέφεται. Αντίθετα, όταν προκαλούμε πόνο σε κάποιον ή πληγώνουμε τους άλλους, αυτός ο πόνος επηρεάζει και εμάς, και μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τις ενέργειές μας. Μέσω αυτής της αυτογνωσίας, προσφέρουμε μια ευκαιρία στην ελπίδα και ανακαίνιση του εσωτερικού μας φωτός.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν αυτή τη μαθητεία που μας βοηθά να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας δύναμη και να αντιμετωπίσουμε τα σκοτεινά σημεία της ζωής μας. Ας αφήσουμε το αόρατο φως που δεν βλέπουμε, αλλά αντανακλάται στο σκοτάδι, να μας καθοδηγήσει και να φωτίσει τον δρόμο μας. Αυτή είναι η δύναμη της συναισθηματικής νοημοσύνης και η εκδήλωση αυτού του φωτεινού φάσματος μπορεί να δώσει νόημα και έμπνευση στον καθένα από εμάς. Καλή μαθητεία!
