Στον απόηχο της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου και καθώς το φιλελληνικό κλίμα στην Ευρώπη ήταν σε ανοδική πορεία, ο διάσημος ιταλός συνθέτης Τζοακίνο Ροσίνι ανέλαβε να διοργανώσει μία συναυλία στο Παρίσι προς όφελος του Ελληνικού Αγώνα, ανταποκρινόμενος στην έκκληση του Φιλελληνικού Κομιτάτου. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 28 Απριλίου 1826 στο θέατρο «Βοξόλ ντε Παρί». Τα εισιτήρια για την εκδήλωση θεάθηκαν με μεγάλη ζήτηση και πωλήθηκαν ακόμα και με πενταπλάσια τιμή, κάτι που αποτέλεσε ένα σαφές δείγμα του ενδιαφέροντος του γαλλικού κοινού για τον ελληνικό αγώνα. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν και οι γιοί των ελλήνων ναυμάχων Κωνσταντίνου Κανάρη και Ανδρέα Μιαούλη, οι οποίοι τότε σπούδαζαν στο Παρίσι με χρηματοδότηση του φιλελληνικού κομιτάτου. Η συναυλία επαναλήφθηκε στις 9 Μαΐου με τα συνολικά έσοδα να ανέρχονται σε 30.000 γαλλικά φράγκα. Η απόλυτη επιτυχία της συναυλίας ενέπνευσε τον Ροσίνι, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1824, να συνθέσει μία νέα όπερα που προκάλεσε το ενδιαφέρον των μουσικόφιλων παριζιάνων.
Ο απασχολημένος ως ήταν, ο Ροσίνι αποφάσισε να επαναδιαμορφώσει μία παλαιότερη όπερα του, τον «Μωάμεθ Β’» («Maometto II»), το οποίο είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 3 Δεκεμβρίου 1820 στο θέατρο «Σαν Κάρλο» της Νάπολης. Η υπόθεσή του αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της ενετοκρατούμενης Εύβοιας από τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1470. Στη νέα του έκδοση με τίτλο «Η Πολιορκία της Κορίνθου», η δράση μετακινείται πίσω στο 1459, έξι χρόνια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, όταν ο Μωάμεθ πολιορκεί την Κόρινθο. Η Παμίρα, κόρη του τοπικού άρχοντα Παμίρα, είναι κρυφά ερωτευμένη με τον Μωάμεθ και αρνείται να παντρευτεί τον Νεοκλή, τον υποψήφιο σύζυγό που ο πατέρας της, ο Κλεομένης, της παρουσιάζει. Η Παμίρα διχάζεται μεταξύ της αγάπης της για την πατρίδα και του έρωτά της για τον ισχυρό τούρκο σουλτάνο και, μετά από όλα, πεθαίνει μαζί με τις άλλες Κορίνθιες κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Το λιμπρέτο της όπερας γράφτηκε από τους Λουίτζι Μπαλόκι και Αλεξάντρ Σουμέ. Αυτή ήταν η πρώτη όπερα του Ροσίνι με γαλλικό λιμπρέτο και μία από τις τελευταίες της καριέρας του. Η πρεμιέρα της παραστάσεως πραγματοποιήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1826 στην Όπερα των Παριζίων με τον γαλλικό τίτλο «Le siège de Corinthe», ενώ προβλήθηκε επίσης και με τον ιταλικό τίτλο «L’ assedio di Corinto». Το έργο δεν ανήκει στα αριστουργήματα του ξένου συνθέτη, ωστόσο αποτέλεσε το κατάλληλο μέσο για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των Παριζιάνων που ήταν ενημερωμένοι για τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία τους. Οι δύο λιμπρετίστες χρησιμοποίησαν αλληγορικά στοιχεία για να κάνουν σαφείς αναφορές στην πολιορκία του Μεσολογγίου και την απελευθέρωσή του, ενώ προσπάθησαν να συσχετίσουν την Ελληνική Επανάσταση με τη δόξα της αρχαίας Ελλάδας, αναφέροντας τους κύριους χαρακτήρες με αρχαιοελληνικά ονόματα. Έναπου δημοσιεύθηκε λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα ισχυριζόταν ότι η αρχική ιδέα των δημιουργών του έργου ήταν να παρουσιαστεί η πρώτη παράσταση έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, αλλά ο ίδιος ο Μέτερνιχ παρέμβη για να αποτρέψει αυτό το γεγονός. Ο Αυστριακός Καγκελάριος και ηγετική μορφή της Ιεράς Συμμαχίας ανησυχούσε για την αντίδραση των Οθωμανών σε αυτή την πρόκληση, δεδομένου ότι η επανάκτηση της πόλης από τους χριστιανούς ήταν ένα θέμα που συζητιόταν πολύ σε εκείνη την εποχή. Αρχικά το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, αλλά με το πέρασμα του χρόνου παραμέληθηκε και σήμερα σπανίως ανεβαίνει στη σκηνή. Στην Ελλάδα, το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1993 από την Εθνική Λυρική Σκηνή και παρουσιάστηκε στην πόλη της Κορίνθου τον Ιούνιο του 2002, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
