Η ντροπαλότητα και η εσωστρέφεια είναι δύο διαφορετικές έννοιες, παρόλο που πολλοί από εμάς ενδέχεται να τις μπερδεύουμε. Ένα εσωστρεφές παιδί επιλέγει να περνάει χρόνο μόνο του και συνήθως νιώθει συναισθηματική κόπωση όταν περνάει πολύ χρόνο με άλλα άτομα. Ενα ντροπαλό παιδί δεν είναι απαραίτητα εσωστρεφές, αλλά φοβάται την αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ας πάρουμε για παράδειγμα δύο παιδιά στην ίδια τάξη, ένα εσωστρεφές και ένα ντροπαλό. Ο δάσκαλος διοργανώνει μια δραστηριότητα για όλα τα παιδιά στην τάξη. Το εσωστρεφές παιδί θα ήθελε να μείνει στο θρανίο του και να διαβάσει ένα βιβλίο, διότι θεωρεί το να είναι με όλα τα άλλα παιδιά αγχωτικό. Το ντροπαλό παιδί, από την άλλη, θέλει να ενσωματωθεί με τα άλλα παιδιά, αλλά φοβάται να κάνει αυτό το βήμα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν τρόποι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ξεπεράσουν τη ντροπαλότητά τους, αλλά η εσωστρέφεια είναι κάτι που σχετίζεται με τον χαρακτήρα του παιδιού και δεν μπορεί να αλλάξει. Ωστόσο, μπορούμε να τα διδάξουμε πώς να τη διαχειρίζονται καλύτερα.
Οδηγώντας το εσωστρεφές παιδί μας στην επιτυχία
Πολλές φορές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ερώτηση αν το παιδί μας είναι απλά ντροπαλό ή έχει ένα εσωστρεφές χαρακτήρα. Αν και μπορεί να φαίνονται συναφείς οι δύο έννοιες, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές που πρέπει να κατανοήσουμε. Ένα εσωστρεφές παιδί απολαμβάνει τον χρόνο που περνάει μόνο του και συνήθως αισθάνεται συναισθηματικά κουρασμένο όταν περνάει πολύ χρόνο με άλλους ανθρώπους. Από την άλλη, ένα ντροπαλό παιδί δεν επιθυμεί απαραιτήτως να είναι μόνο του, αλλά φοβάται την αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ας φανταστούμε δύο παιδιά στην ίδια τάξη, ένα εσωστρεφές και ένα ντροπαλό. Ο δάσκαλος οργανώνει μια δραστηριότητα για όλα τα παιδιά στην τάξη. Το εσωστρεφές παιδί θέλει να μείνει στο θρανίο του και να διαβάσει ένα βιβλίο, επειδή βρίσκει αγχωτική την παρουσία όλων των άλλων παιδιών. Το ντροπαλό παιδί, αφετέρου, θέλει να ενσωματωθεί με τους άλλους, αλλά φοβάται να κάνει αυτό το βήμα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ξεπεράσουν αυτή την ντροπαλότητα, χωρίς όμως να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε από εσωστρεφή σε εξωστρεφή προσωπικότητα. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στην καθοδήγηση του εσωστρεφούς παιδιού μας προς μια ευτυχισμένη ζωή.
Πρώτο βήμα: Αποδοχή της εσωστρέφειας
Είναι σημαντικό να αποδεχτούμε ότι η εσωστρέφεια είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του παιδιού μας, που απολαμβάνει την μοναξιά και πιθανόν να έχει λίγους, αλλά πολύ στενούς φίλους. Μην πιέζετε το παιδί σας να συμμετέχει σε περισσότερες κοινωνικές δραστηριότητες από όσες αισθάνεται άνετα. Κάθε παιδί έχει τις δικές του ανάγκες και πρέπει να τον ακούμε και να τον στηρίζουμε.
Δεύτερο βήμα: Διδασκαλία διαχείρισης
Τα εσωστρεφή παιδιά μπορούν να μάθουν στρατηγικές για να διαχειρίζονται κοινωνικές καταστάσεις και να αισθάνονται πιο άνετα. Μπορείτε να τους παρέχετε τα εργαλεία και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά, να δημιουργήσουν φιλίες και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Μην ξεχνάτε όμως ότι θα πρέπει πάντα να σέβεστε τα όρια και τις ανάγκες του παιδιού σας.
Τρίτο βήμα: Προσφέροντας αποδοχή και αγάπη
Το πιο σημαντικό είναι να παρέχουμε στο παιδί μας αποδοχή, αγάπη και υποστήριξη. Ας δείξουμε στο παιδί μας ότι το αγαπάμε ακριβώς όπως είναι, χωρίς να προσπαθούμε να το αλλάξουμε ή να το πιέσουμε να γίνει κάποιος άλλος. Ας το ενθαρρύνουμε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να ανακαλύψει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται και να διαπρέπει στον κόσμο του.
Σε γενικές γραμμές, το να έχετε ένα εσωστρεφές παιδί δεν είναι κάτι κακό ή προβληματικό. Με την σωστή καθοδήγηση και στήριξη, αυτά τα παιδιά μπορούν να είναι εξίσου ευτυχισμένα και επιτυχημένα όπως τα εξωστρεφής παιδιά. Ας αγαπήσουμε και αποδεχτούμε τα παιδιά μας όπως είναι και ας τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν το δυναμικό τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.
Πηγή
