Η ζωή ως μπαμπάς αποτελεί μια ανατρεπτική εμπειρία που μεταμορφώνει τόσο τη ζωή, όσο και τη βιολογία του ατόμου που την βιώνει. Η πρώτη συνάντηση με το νεογέννητο μωρό δημιουργεί αίσθημα χαράς, όμως αυτή η χαρά συχνά συνοδεύεται από μόνιμες αλλαγές στον εγκέφαλο. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cerebral Cortex αναφέρει ότι ο εγκέφαλος των νέων πατέρων εμφανίζει αλλαγές στις περιοχές που αφορούν την ενσυναίσθηση και την οπτική επεξεργασία. Αυτές οι αλλαγές συνδέονται με τη νευροπλαστικότητα, την ικανότητα του εγκεφάλου να δημιουργεί και να αλλάζει τις συνδέσεις του για να προσαρμοστεί σε νέες εμπειρίες.
Το να γίνεσαι γονιός απαιτεί νέες δεξιότητες, όπως η ικανότητα να συμπασχείς με ένα βρέφος που δεν μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες του με λόγια. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια και το Instituto de Investigación Sanitaria Gregorio Marañón επιβεβαιώνουν ότι ο εγκέφαλος των νέων μπαμπάδων αντιδρά με αλλαγές που δεν παρατηρούνται στους άνδεκτους άνδρες. Αυτές οι αλλαγές στον εγκέφαλο συνδέονται με την ποσότητα της ενασχόλησης του πατέρα με το παιδί του, και είναι σημαντικά μικρότερες από τις αλλαγές που παρατηρούνται στις μητέρες. Παίζουν ρόλο πολιτιστικοί, κοινωνικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που καθορίζουν την επίπτωση που έχει η πατρότητα στους πατέρες. Για παράδειγμα, πατέρες στην Ισπανία, όπου οι άδειες πατρότητας είναι περισσότερο ευέλικτες, φαίνεται να είναι περισσότερο συνδεδεμένοι με τα μωρά τους από τους αμερικανούς πατέρες.
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η επαφή με το παιδί από την εγκυμοσύνη μέχρι και την πρώτη επαφή με την κοινωνία είναι καθοριστική για τις αλλαγές που συμβαίνουν στον εγκέφαλο τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα. Παρά το γεγονός ότι οι βασικές αλλαγές στον εγκέφαλο του πατέρα διαμορφώνονται μετά τη γέννηση και τη σταθερή επαφή με το παιδί, έρευνες έχουν δείξει ότι όταν ο πατέρας αναλαμβάνει το ρόλο του πρωταρχικού φροντιστή, οι αλλαγές στον εγκέφαλό του είναι παρόμοιες με αυτές που συμβαίνουν στη μητέρα. Είναι σαφές ότι αυτές οι αλλαγές εξαρτώνται από τον χρόνο που περνά ο γονιός με το παιδί και όχι από το φύλο, καθώς η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου του πατέρα συσχετίζεται με τον χρόνο αφιερωμένο στη φροντίδα του παιδιού, ειδικά στις πρώτες χρονιές.
Η πατρότητα αναδεικνύει μια νέα διάσταση στη λειτουργία του εγκεφάλου, αποκαλύπτοντας τη σημασία της ενασχόλησης των γονιών με τα παιδιά τους για τη βιολογική τους αναδιαμόρφωση. Οι ανακαλύψεις αυτές προσφέρουν μια νέα ματιά στην πολυπλοκότητα της πατρότητας και τη συνεισφορά των πατέρων στην ανάπτυξη του παιδιού τους. Τα ευρήματα αυτά μας καθιστούν πιο ενήμερους για τη σημασία της πατρότητας και προσφέρουν νέες δυνατότητες για τη μελέτη αυτού του σημαντικού θέματος.
