Παρά τη δαιμονοποίηση του τηλεοπτικού χρόνου που παρακολουθούν τα παιδιά τα τελευταία χρόνια, νεότερα ερευνητικά στοιχεία αναδεικνύουν ότι τελικά σημασία έχει περισσότερο η ποιότητα και η αλληλεπίδραση. Ένα νέοαπό επιστημονικούς του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ και του Πανεπιστημίου Ναντέρ στη Γαλλία αναδεικνύει τον αντίκτυπο της παρατηρητικής χρήσης μιας οθόνης στο μυαλό των νηπίων και προτείνει πως η κατανάλωση τηλεόρασης μπορεί να είναι ευεργετική, ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο γίνεται η προβολή.
Η μελέτη αυτή ανέλυσε 478 επιστημονικές εργασίες που έχουν δημοσιευθεί τα τελευταία 20 χρόνια για να εξετάσει την επίδραση της παθητικής χρήσης μιας οθόνης στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι η έκθεση στην τηλεόραση από μωρά μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην διαδικασία του παιχνιδιού, τη γλωσσική ανάπτυξη και την εκτελεστική λειτουργία. Ωστόσο, η ποιότητα του προγράμματος και η συμμετοχή του γονέα μπορούν να αλλάξουν την εικόνα.
Η Δρ Eszter Somogyi, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, υποστηρίζει ότι η ποσότητα του χρόνου που παιδιά εκτίθενται στην οθόνη δεν είναι τόσο σημαντική, αλλά η ποιότητα του προγράμματος και η συμμετοχή των γονιών. Η αδύναμη αφήγηση, η γρήγορη παρουσίαση και τα πολύπλοκα ερεθίσματα μπορεί να δυσκολέψουν το παιδί να αντλήσει και να γενικεύσει πληροφορίες, αλλά όταν το περιεχόμενο είναι κατάλληλο και ο γονέας συμμετέχει ενεργά, οι επιπτώσεις μπορούν να είναι θετικές.
Επιπλέον, ο χρόνος που παιδιά περνούν μπροστά σε μια οθόνη είναι πιο ωφέλιμος όταν υπάρχει η παρουσία ενός γονέα ή ενήλικα, καθώς η παρουσία τους ενισχύει την αλληλεπίδραση και τις ερωτήσεις. Ωστόσο, κάθε οικογένεια έχει διαφορετική στάση απέναντι στη χρήση της τηλεόρασης, και αυτές οι διαφορές στο πλαίσιο της τηλεθέασης παίζουν σημαντικό ρόλο στην επίδραση στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών.
Συναρπαστικά ευρήματα αναδεικνύουν ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης μαζί με το παιδί και η συζήτηση για αυτά που βλέπει μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση και μάθησή του κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Επιπλέον, η κοινή παρακολούθηση μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας και να παρέχει στα παιδιά ένα πρότυπο για τη σωστή τηλεοπτική συμπεριφορά.
Ωστόσο, η μελέτη προειδοποιεί ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν πρέπει να αντικαθιστά άλλες μαθησιακές δραστηριότητες, όπως η κοινωνικοποίηση. Είναι σημαντικό να είμαστε ενημερωμένοι για τους κινδύνους που μπορεί να συνδέονται με την παρατεταμένη έκθεση στο λάθος πλαίσιο. Επομένως, είναι απαραίτητο να εξασφαλίζουμε ότι το περιεχόμενο που παρακολουθούν τα παιδιά είναι κατάλληλο για την ηλικία τους, να υπάρχει η παρουσία ενηλίκου κατά την παρακολούθηση, και να αποφεύγουμε την προβολή πολλαπλών οθονών ταυτόχρονα.
Τελικά, η παρακολούθηση τηλεόρασης με τα παιδιά μπορεί να είναι μία ευκαιρία για αλληλεπίδραση, μάθηση και ανάπτυξη, αρκεί να δίνουμε προσοχή στην ποιότητα του περιεχομένου και να συμμετέχουμε ενεργά. Η τηλεόραση δεν πρέπει να αντικαθιστά άλλες δραστηριότητες, αλλά να είναι μία επιπλέον πηγή εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας για τα παιδιά μας.
