Οι φαρμακοποιοί, καθημερινά, έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπινες ιστορίες που προκαλούν συγκίνηση και απαιτούν διακριτική αντιμετώπιση. Ασθενείς σε τελικό στάδιο, πολίτες που μόλις διαγνώστηκαν με κάποια ασθένεια, άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν τη συμμετοχή τους για να πάρουν τα φάρμακα τους είναι μόνο μερικές από τις καθημερινές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι φαρμακοποιοί πίσω από τον πάγκο. Όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, προσφέρουν όχι μόνο συναισθηματική και ψυχολογική στήριξη, αλλά και ανακούφιση στους συμπολίτες μας. Αυτό αποδεικνύει την ανθρωποκεντρική φύση του επαγγέλματος τους και αναδεικνύει την ανάγκη για την υιοθέτηση του όρου “κοινωνική φαρμακευτική”. Το Φαρμακευτικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης (ΦΣΘ) εμφάνισε αυτήν την αναγκαιότητα μέσω της παρουσίασης του ΦΑRMApoint 2023, από τις φαρμακοποιούς Άννα Γρηγοριάδου και Κατερίνα Σιαρινούδη.
Ο επάγγελμα του φαρμακοποιού υπερβαίνει την επιστημονική του πτυχή. Εκτός από τη χορήγηση φαρμάκων και τη συμβουλευτική σε θέματα υγείας, οι φαρμακοποιοί προσφέρουν επίσης πρόσθετες υπηρεσίες λειτουργώντας σαν ψυχολόγοι και παρέχοντας συναισθηματική στήριξη σε ασθενείς, συγγενείς ή φροντιστές. Πολλοί άνθρωποι επισκέπτονται το φαρμακείο της γειτονιάς και αποκαλύπτουν τους φόβους και τις αγωνίες τους για την ασθένεια τους. Και εμείς, ως φαρμακοποιοί, δεν μπορούμε παρά να ανταποκριθούμε με συμπόνοια και ενσυναίσθηση, ιδίως όταν οι ασθενείς είναι γείτονές μας και έχουμε αναπτύξει μία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού, ανέφερε η κ. Γρηγοριάδου. Από την άλλη, η κ. Σιαρινούδη επισήμανε ότι, “στο φαρμακείο υπάρχουν κανόνες που δεν μαθαίνουμε κατά τη διάρκεια των σπουδών μας στο πανεπιστήμιο, αλλά περνάμε πρακτικά από την καθημερινή εμπειρία πίσω από τον πάγκο του φαρμακείου. Για παράδειγμα, έρχονται άτομα που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθούν στην οικονομική συμμετοχή τους για την αγορά των φαρμάκων τους ή για την απόκτηση ακόμη και ενός απλού παυσίπονου. Είναι σημαντικό να τους αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και κατανόηση, και να τους λέμε τα λόγια μας σε ήρεμο τόνο και σε απόσταση από άλλους πελάτες που πιθανώς περιμένουν σειρά για εξυπηρέτηση”.
Εκτός από τη διαχείριση των ασθενών, οι φαρμακοποιοί πρέπει να διαχειρίζονται και τα δικά τους συναισθήματα. Όταν ακούμε ότι ένας ασθενής που γνωρίζουμε και εξυπηρετούμε επί χρόνια πέθανε, ή όταν μαθαίνουμε ότι ένας συμπολίτης που έρχεται στο φαρμακείο μας διαγνώστηκε με κάποια νόσο, αισθανόμαστε συναισθηματικά φορτωμένοι και μοιραζόμαστε το πένθος και τη θλίψη, παρά τις προσπάθειές μας να διατηρήσουμε την ψυχραιμία. Οι φαρμακοποιοί προσφέρουν πραγματική βοήθεια στους πολίτες, παρέχοντας υπηρεσίες που δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα, αλλά εστιάζουν στην ανθρώπινη ευαισθησία. Είναι, συνεπώς, αναγκαία η υιοθέτηση του όρου “κοινωνική φαρμακευτική” για να περιγραφεί η μοναδική αυτή σχέση των φαρμακοποιών με τους πολίτες.
