Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός μπογιατζή, μιας εξευτελισμένης κυρίας και μιας ανεκπλήρωτης νεαρής γυναίκας που βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα αστείο “γαϊτανάκι” γεμάτο γέλιο και ανατροπές. Όλα ξεκινούν όταν η νεαρή Τζέην παρατηρεί τον άντρα της, τον Μπράιαν, να φλερτάρει με την παντρεμένη Μάρσια. Την επόμενη μέρα, η Τζέην εισβάλλει στο σπίτι της Μάρσια, αποφασισμένη να αποκαλύψει όλη την αλήθεια στον σύζυγο της, τον Τζέρι. Ωστόσο, διότι αυτός απουσιάζει, η Τζέην απειλεί ότι θα επισκεφθεί ξανά. Η λύση για το πρόβλημα της Μάρσια παρουσιάζεται με τη μορφή του μπογιατζή Γουόλτερ, τον οποίο έχει προσλάβει για να ζωγραφίσει το σαλόνι του πολυτελούς διαμερίσματός της. Ο Γουόλτερ, πέρα από το επάγγελμα του μπογιατζή, είναι και ερασιτέχνης ηθοποιός με έντονη αγάπη για το θέατρο του Σαίξπηρ και συμφωνεί να υποδυθεί τον σύζυγο της Μάρσια όταν η Τζέην επιστρέψει, έτσι ώστε ο πραγματικός σύζυγος να μην μάθει τίποτα για την προδοσία. Οι εσωτερικές αντιφάσεις των χαρακτήρων είναι ένα σημαντικό στοιχείο χιούμορ στο έργο. Η Μάρσια είναι μια κυρία με αριστοκρατική προφορά και ανησυχεί για το πώς θα την αντιμετωπίσει η κοινωνία, παρόλο που συμμετέχει ενεργά σε παράνομες σχέσεις και έχει έντονα σεξουαλικά προσδοκίες. Η Τζέην, αφού έχει απιστήσεις από τον σύζυγό της, απολαμβάνει τις απιστίες του, αποκτώντας με κάθε αλλεπάλληλη πράξη περισσότερα δώρα. Ο Γουόλτερ, από την άλλη, είναι ένας λαϊκός άνθρωπος με ελλιπείς γνώσεις, παρά την εμπειρία της ζωγραφικής, αλλά αποδεικνύεται εξαιρετικός γνώστης του θεάτρου και αφοσιωμένος στην τέχνη της υποκριτικής. Η ερμηνεία της Δανάης Καλοπήτα στον ρόλο της απιστημένης συζύγου Μάρσιας είναι απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος, προβάλλοντας την ασήμαντη ευπρέπειά της από τη μία πλευρά και την ανάγκη της για αγκαλιές και προσοχή από την άλλη. Ο ρόλος παρουσιάζει τις εσωτερικές της συγκρούσεις, καθώς προσπαθεί να διατηρήσει τη φήμη και τον γάμο της, να μπερδέψει την Τζέην και να αντιμετωπίσει την έντονη σεξουαλική της πόθο. Η Καλοπήτα χρησιμοποιεί άριστα το σώμα της για να αναδείξει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Μάρσια με την αλήθεια – γυρίσματα, στροβιλιστικές κινήσεις, εμφάνιση και εκφραστικότητα της χαράς. Η ερμηνεία της Καλοπήτα δείχνει την ικανότητα του χαρακτήρα της να αποφεύγει με μια φαινομενική ευκολία, που υποκρύπτει ένα προσωπικό μαρτύριο. Η ερμηνεία της Ιωάννας Μαρμάρου επίσης κλέβει την παράσταση, με την πρωταρχικά σοβαρή και αποφασιστική της παρουσία να μετατρέπεται στη συνέχεια σε ένα θηλυκό που αποπνέει σεξουαλικότητα. Η μετάβασή της είναι απολαυστική. Στην αρχή εμφανίζεται αποφασισμένη και αδιάλλακτη για εκδίκηση. Όταν, όμως, αποφασίζει να φλερτάρει με τον άντρα που πιστεύει ότι είναι ο σύζυγός της Μάρσιας (και στην πραγματικότητα είναι ο μπογιατζής), μεταμορφώνεται σε έναν κωμικό, αισθησιακό “Σαλώμη” με κίνηση που παραπέμπει σε φίδι, μαλακή και γοητευτική. Με τη δραστηριότητα, τον ζωντανό χαρακτήρα, το πολύ καλά σχεδιασμένο σώμα και την έκφραση του προσώπου της, προσφέρει αξέχαστες κωμικές στιγμές. Ωστόσο, ο θρίαμβος της παράστασης ανήκει στον Γιώργο Κοντοπόδη, που παρουσιάζει μια εντυπωσιακή ποικιλία κωμικών τεχνικών. Ενσωματώνει στην ερμηνεία του slapstick κωμωδία με υπερβολικές εκφράσεις προσώπου, αυτοσαρκασμό, παρωδία, αστεία, λογοπαίγνια, τραγική κωμωδία και φτάνει ακόμα και στην σεξουαλική κωμωδία. Είναι άνετος, παθιασμένος, αφοσιωμένος και φυσικός, παρουσιάζοντας με συμπάθεια και ακρίβεια το χαρακτήρα. Ολοκληρώνοντας την εμπειρία αυτής της απολαυστικής παράστασης, οι φωνητικές επιδόσεις και των τριών ηθοποιών είναι εξαιρετικές, μελετημένες με μεγάλη ακρίβεια. Καθένας τους προσδίδει τον κατάλληλο χαρακτήρα, προφορά, τόνο και στιλ ομιλίας. Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Λιακόπουλος δημιούργησε κωμικές σκηνές με έμφαση στην έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος και συνδύασε επιδέξια σατιρικά, κωμικά και φάρσας στοιχεία. Δημιούργησε εντυπωσιακές κινήσεις των ηθοποιών στην σκηνή και το ρυθμό της παράστασης ήταν εκρηκτικός. Η μετάφραση του Γιάννη Αργυρούδη έκανε το κείμενο πιο προσιτό στην ελληνική νοοτροπία, διατηρώντας την ατμόσφαιρα και το πνεύμα του έργου. Το σκηνογραφικό στοιχείο του Γιώργου Κοντοπόδη διατήρησε συνεχώς την υπενθύμιση της εργασίας που πρέπει να ολοκληρωθεί από τον ίδιο τον μπογιατζή. Τα εξαιρετικά κοστούμια της Νόρας Πόντι ανέδειξαν και επικαλύφθηκαν πλήρως με το γενικό πνεύμα της υπερβολής – με τα εκκεντρικά ρούχα της Τζέην να παραμένουν αξέχαστα. Ο φωτισμός του Αλέξανδρου Λιακόπουλου δημιούργησε την κατάλληλη ατμόσφαιρα, ενισχύοντας την ελαφρότητα του έργου, ενώ οι μουσικές επιλογές του δημιούργησαν μια ευχάριστη γέφυρα ανάμεσα στις σκηνές. Συνολικά, ήταν μια πολύ επαγγελματική δουλειά, μια παράσταση γεμάτη από ατμόσφαιρα, εκφραστικότητα και ρυθμό, στην οποία γελάς αυθόρμητα σχεδόν όλη την διάρκειά της.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Θέατρο ACT
Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65, 26225 Πάτρα
“Ο Σκαμπανεβάζης” (The Decorator)
Μετάφραση: Γιάννης Αργυρούδης
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Κοστούμια: Νόρα Πόντι
Σκηνικό: Γιώργης Κοντοπόδης
Μουσική επένδυση – φωτισμοί: Αλέξανδρος Λιακόπουλος
Φωτογραφίες: Γιάννης Παυλίδης
Δημιουργία τρέηλερ: Μάριος Χαλδαίος
Παίζουν: Γιώργης Κοντοπόδης, Δανάη Καλοπήτα, Ιωάννα Μαρμάρου
Διάρκεια: 100 λεπτά
