Η λοιμώδης περιτονίτιδα της γάτας είναι ένα νόσημα που προκαλείται από τον ιό της γάτας (FCoV). Αυτός ο ιός συνήθως εντοπίζεται στο πεπτικό σύστημα των γατών και μπορεί να προκαλέσει εντερίτιδα ή ελαφρά αναπνευστικά συμπτώματα. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ιός μπορεί να μεταλλάσσεται και να προκαλέσει τη νόσο της λοιμώδους περιτονίτιδας (FIP). Αυτή η νόσος μπορεί να είναι θανατηφόρα και συνήθως εξελίσσεται προοδευτικά.
Ο ιός μεταδίδεται μέσω του πεπτικού συστήματος, κυρίως μέσω των κόπρων του μολυσμένου ζώου. Τα συμπτώματα της λοιμώδους περιτονίτιδας είναι ποικίλα και εξαρτώνται από το ποιο όργανο επηρεάζεται. Μπορεί να περιλαμβάνουν πυρετό, καταπτώση, απώλεια της όρεξης και απώλεια βάρους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθούν συλλογές υγρού στην κοιλιακή χώρα, τη θωρακική κοιλότητα ή ακόμα και στην περιοχή γύρω από την καρδιά.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να προδιαθέσουν ένα γατί στην εμφάνιση της λοιμώδους περιτονίτιδας. Αυτοί περιλαμβάνουν τη διαβίωση της γάτας με άλλες γάτες, την ηλικία (νεαρά ή υπερήλικα ζώα), το φύλο (αρσενικοί), τη φυλή (όπως οι Abyssinian, Bengal, Birman, Himalayan, Ragdoll, Rex), την έκθεση σε στρεσογόνους παράγοντες και την ύπαρξη άλλων ιογενών νοσημάτων, όπως η γατική λεύχαιμια ή η ανοσοανεπάρκεια.
Η διάγνωση της νόσου είναι δύσκολη καθώς βασίζεται κυρίως στα ιστοπαθολογικά ευρήματα. Ωστόσο, λόγω του υψηλού κινδύνου επιδείνωσης της νόσου, οι διαγνωστικές δοκιμές μπορεί να είναι επεμβατικές για το ζώο. Ως εκ τούτου, οι κτηνίατροι προτιμούν συνήθως λιγότερο επεμβατικές μεθόδους όπως η κυτταρολογία, η ανάλυση υγρών συλλογών και η PCR. Οι αιματολογικές εξετάσεις, η υπερηχοτομογραφία της κοιλιάς και οι ακτινογραφίες μπορούν να παρέχουν επιπλέον πληροφορίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια θεραπευτική δοκιμή ενδέχεται να είναι απαραίτητη όταν οι διαγνωστικές δοκιμές δεν οδηγούν σε σαφή διάγνωση.
Μέχρι πρόσφατα, η λοιμώδης περιτονίτιδα θεωρούνταν ανίατη νόσος. Ωστόσο, νέες έρευνες έχουν ανακαλύψει ορισμένα αντιικά φάρμακα που φαίνεται να είναι αποτελεσματικά κατά της νόσου. Παρόλα αυτά, η έγκρισή τους εκκρεμεί ακόμα στην Ελλάδα, ενώ άλλες χώρες έχουν ήδη εγκρίνει τη χρήση τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η υποστηρικτική θεραπεία και η νοσηλεία μπορεί να είναι απαραίτητες για τους πιο σοβαρά προσβεβλημένους ασθενείς.
Για την πρόληψη αυτής της νόσου, είναι σημαντικό να περιορίσουμε την ελεύθερη κυκλοφορία των γατών έξω από το σπίτι και να μειώσουμε τον αριθμό των γατών σε έναν χώρο. Επίσης, είναι σημαντικό να καθαρίζουμε συχνά τα λεκάνες της άμμου και να αποφεύγουμε τους στρεσογόνους παράγοντες.
*Κάθε γάτα είναι μοναδική και οι ανάγκες της μπορεί να διαφέρουν από άλλες. Οι πληροφορίες που παρέχονται εδώ έχουν μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν τη γνώμη του κτηνίατρου. Συμβουλευθείτε τον κτηνίατρο σας για να λάβετε κατάλληλη συμβουλή σχετικά με την περίθαλψη της γάτας σας.
