Η πανσέληνος του Αυγούστου έχει πάντα έναν ξεχωριστό τρόπο να μας γοητεύει και να μας εντυπωσιάζει. Πολλοί τη θεωρούν τη λαμπρότερη και μεγαλύτερη πανσέληνο του έτους, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για μια οπτική απάτη. Όπως εξηγεί ο αείμνηστος Διονύσης Σιμόπουλος, πρώην διευθυντής του Πλανηταρίου, αυτό που παρατηρούμε οφείλεται στη θέση του ήλιου και της σελήνης στον ουρανό την περίοδο των καλοκαιρινών μηνών. Ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της τροχιάς του, ενώ η σελήνη είναι πιο κοντά στον ορίζοντα. Αυτή η θέση κάνει την πανσέληνο να φαίνεται μεγαλύτερη και πιο λαμπερή, καθώς συγκρίνεται με δέντρα, κεραίες και κτίρια στον ορίζοντα. Το μυαλό μας παρασύρεται σε αυτήν την οπτική απάτη και πιστεύουμε ότι είναι πραγματικά μεγαλύτερη, αν και οι μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει διαφορά στο μέγεθος της καθόλη τη διάρκεια της νύχτας.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι μύθοι γύρω από την πανσέληνο που παραμένουν ζωντανοί μέχρι σήμερα. Ένας από αυτούς είναι ο συσχετισμός της πανσελήνου με την αύξηση της «τρέλας» και την επιληψία. Στην πραγματικότητα, επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της συμπεριφοράς του ανθρώπου και της πανσελήνου. Επίσης, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι γεννιούνται περισσότερα παιδιά ή συμβαίνουν περισσότερα ατυχήματα την ημέρα της πανσελήνου.
Ένας άλλος μύθος αφορά τον χρωματισμό της πανσελήνου. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι καμιά φορά μπορεί να φανεί «μπλε». Πράγματι, υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις όπου ο χρωματισμός της πανσελήνου μπορεί να είναι γαλαζωπός, ανάλογα με τη συγκέντρωση σκόνης στην ατμόσφαιρα από πρόσφατες εκρήξεις ηφαιστείων. Αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο, αλλά όταν συμβαίνει, η Σελήνη παίρνει αυτό το ιδιαίτερο γαλαζωπό χρώμα. Το όνομα «Μπλε Σελήνη» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σε έναν μήνα, αλλά αυτό το φαινόμενο δεν είναι και τόσο σπάνιο. Τυπικά, συμβαίνει μία φορά κάθε 2,72 χρόνια, μερικές φορές περισσότερο ή πιο σπάνια. Για παράδειγμα, στα επόμενα 40 χρόνια θα υπάρξουν 17 μήνες με δύο πανσελήνους.
Το φεγγάρι κρύβει ακόμα πολλά μυστικά που προσφέρουν πηγές θαυμασμού και μαγείας. Οι πρώιμοι παρατηρητές της Σελήνης είχαν κατανοήσει ότι το φως της οφείλεται στην αντανάκλαση των ακτίνων του ήλιου στην επιφάνειά της. Κατάλαβαν ότι ο διαφορετικός φωτισμός σε διάφορες περιοχές της Σελήνης οφείλεται στις ανωμαλίες του εδάφους της. Μέσα από αυτήν την παρατήρηση, μπόρεσαν να ανακαλύψουν το μυστήριο των φάσεων της Σελήνης. Ο συνοδικός μήνας, η περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, είναι 29 ημέρες, 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα.
Το φεγγάρι συνεχίζει να μας γοητεύει και να μας προκαλεί απορίες. Μέσα από τους μύθους, τις παραμύθια και τις επιστημονικές ανακαλύψεις, ανακαλύπτουμε την ομορφιά και το μυστήριο του ασημένιου φεγγαριού που φωτίζει τη νύχτα μας.
