Μια γνωστή αναμέτρηση στην ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, η Μάχη της Άμπλιανης, έχει αφήσει σημαντικό αποτύπωμα στη μνήμη του ελληνικού λαού. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στο παρελθόν και ας αναβαθμίσουμε αυτήν την αξιοσημείωτη στιγμή της ελληνικής ιστορίας.
Στις 14 Ιουλίου 1824, στη θέση “στου Σκανδάμη το μνήμα”, διεξήχθη μια σφοδρή μάχη μεταξύ Έλληνων και Τούρκων στη διάβαση της Άμπλιανης. Οι Έλληνες, αντιμετωπίζοντας τις υπέρτερες δυνάμεις των Τούρκων, κατάφεραν να επικρατήσουν τους εχθρούς τους με ολοκληρωτικό τρόπο και να τους ξεσπάσουν σε μια άτακτη φυγή.
Ο Ντερβίς Πασάς, ο βαλής των τουρκικών δυνάμεων στη Στερεά Ελλάδα, είχε σταλεί από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ για να καταπνίξει την επανάσταση στην περιοχή. Ωστόσο, οι Έλληνες είχαν ήδη οχυρώσει τη διάβαση της Άμπλιανης, προβλέποντας τις κινήσεις των Τούρκων. Με τον Κίτσο Τζαβέλλα ως αρχηγό, οι Έλληνες είχαν στη διάθεσή τους δέκα προμαχώνες και 3.000 αγωνιστές.
Το πρωί της 14ης Ιουλίου αναζωπύρωσαν οι μάχες και οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπάσουν την αντίσταση των Ελλήνων. Οι Έλληνες, ωστόσο, λάμποντες στο πεδίο της μάχης με τη γενναία τους αντίσταση, κατάφεραν να κρατηθούν. Η εμπειρία και η γνώση της περιοχής ήταν σε βάρος των Έλληνων, αλλά οι ακροβολισμοί των όπλων τους ήταν εύστοχοι και προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στους Τούρκους.
Την αλλαγή στην έκβαση της μάχης έφεραν οι ενισχύσεις που έφθασαν από τα Σάλωνα. Με επικεφαλής τον Γεώργιο Καλμούκη, οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν και κατάφεραν να προκαλέσουν ρήγμα στις τουρκικές γραμμές. Οι Τούρκοι άρχισαν να υποχωρούν άτακτα, και πολλοί από αυτούς έπεσαν στα γκρεμούς και τις χαράδρες.
Οι Έλληνες νίκησαν με μεγάλες απώλειες για τους Τούρκους, που έφτασαν πάνω από 500 άνδρες. Οι ελληνικοί νεκροί και τραυματίες ήταν λιγότεροι, περίπου 37-40 άνδρες. Οι νικητές πήραν λάφυρα στη μάχη, όπως χρήματα που προορίζονταν για τη μισθοδοσία των στρατιωτών, δύο κανόνια, καθώς και το άλογο και τη σκηνή του Περκόφτσαλη.
Η Μάχη της Άμπλιανης ήταν μια σημαντική νίκη για τους Έλληνες και απέδειξε την αξία της τακτικής τους και του πνεύματος τους. Επιπλέον, αυτή η νίκη συνέβαλε στην αποτυχία των τουρκικών επιχειρήσεων στη Στερεά Ελλάδα το 1824 και επιβραβεύτηκε με την ανακλή του Ντερβίς Πασάς στην Κωνσταντινούπολη. Όσον αφορά τον Περκόφτσαλη, η τύχη του απομακρύνεται στην αμανατί της ιστορίας και πιθανόν να έχασε την ζωή του μετά τον Σεπτέμβριο του 1824.
Η Μάχη της Άμπλιανης παραμένει ένας σφριγηλός χορός από την ελληνική ιστορία, που αξίζει να τιμούμε και να θυμόμαστε.
