Η Άννα Παναγιωτοπούλου, γνωστή και ως Μαντάμ Σουσού, όπως την αγάπησε ο κόσμος, ήταν μια ηθοποιός που ερωτεύτηκε τη ζωή και το θέατρο και δεν είχε κανένα απωθημένο. Γεννημένη στις 30 Ιουλίου του 1947, μεγάλωσε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Παρόλο που ο πατέρας της δυσαρεστήθηκε αρχικά από αυτήν την επιλογή, η Άννα δεν σταμάτησε να αγαπά και να ονειρεύεται
Η πορεία της στο θέατρο ρεπερτορίου ξεκίνησε από μια νεανική ομάδα που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’70, το Ελεύθερο Θέατρο, με σαφείς πολιτικούς στόχους. Εκεί, η Άννα έδωσε τη συνεισφορά της ως ερμηνεύτρια και συγγραφέας κειμένων. Με την παρέα αυτή, επανεφέρθηκε η επιθεώρηση και η σατιρική κωμωδία στην ελληνική θεατρική σκηνή
Η Άννα έγινε γνωστή σε όλους μέσα από ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές και σκηνικά παραστάσεις. Με τη φωνή της και την κωμική της φλέβα, κατάφερε να αναδειχθεί σε μία από τις πιο δημοφιλείς κωμικούς ηθοποιούς. Οι ρόλοι της σε σειρές όπως “Μαντάμ Σουσού”, “Τρεις Χάριτες” και “Ντόλτσε Βίτα” έγιναν αναγνωρίσιμοι από το κοινό
Παράλληλα, συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις και συνεργαζόταν με γνωστούς σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Η πορεία της στο θέατρο ήταν εξίσου επιτυχημένη, με παραστάσεις όπως το “Έκτο Πάτωμα” και το “Μπουφάν της Χάρλεϊ” που κέρδισε τις εντυπώσεις
Ωστόσο, η Άννα είχε και άλλες αγάπες εκτός του θεάτρου. Ένα από τα αγαπημένα της μέρη ήταν η Τήνος, όπου αφιέρωνε όλο και περισσότερο χρόνο. Εκεί βρισκόταν ηρεμία και έμπνευση, μακριά από τον θόρυβο της Αθήνας. Στην Τήνος έφτιαχνε τα σχέδιά της, διάβαζε, ασχολιόταν με τη φύση και το νοικοκυριό
Η Άννα Παναγιωτοπούλου άφησε το θέατρο και την επαγγελματική της δραστηριότητα λόγω προβλημάτων υγείας που συνδέονταν με το Αλτσχάιμερ. Παρόλα αυτά, παρέμεινε πιστή στις αρχές της και εξέφρασε πάντα τη γνώμη της με ειλικρίνεια
Η Άννα Παναγιωτοπούλου ήταν μια μοναδική κωμική ηθοποιός που αφύπνισε το θέατρο και αγάπησε τη ζωή. Με την πορεία της, αφήνει πίσω της ένα άδειο κενό στον καλλιτεχνικό χώρο. Η κληρονομιά της, ωστόσο, θα ζει για πάντα μέσα από τα έργα της και τις αναμνήσεις του κοινού.
