Όταν σκεφτόμαστε το διάστημα, συνήθως δημιουργούμε εικόνες μεγαλείου, επιβλητικότητας και αιώνιου σκοταδιού. Ωστόσο, υπάρχει κάτι ακόμα που κάνει το διάστημα μοναδικό: η μυρωδιά του. Λίγοι αστροναύτες που έχουν ταξιδέψει στο διάστημα έχουν αποκαλύψει τη θαυμαστή αυτή εμπειρία, περιγράφοντας τη μυρωδιά του διαστήματος με λόγια που σίγουρα δεν περιμέναμε.
Ο αστροναύτης της NASA, Don Pettit, την περιέγραψε ως “δύσκολο να περιγραφεί” και την ανέπαφη απόδραση μιας γλυκιάς και μεταλλικής οσφρητικής αίσθησης. Συγκρίνει τη μυρωδιά με τις αναθυμιάσεις της συγκόλλησης και τη γλυκιά μυρωδιά του καμένου μπισκότου αμυγδάλου. Άλλοι αστροναύτες έχουνα συγκρίνει τη μυρωδιά με το καμένο μεταλλικό άρωμα, τα καρύδια και ακόμη και τα τακάκια των φρένων. Παρόλο που οι περιγραφές ποικίλλουν, όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο: τη μυρωδιά που προέρχεται από κάτι καμένο.
Η μυρωδιά του διαστήματος παραμένει ένα μυστήριο. Είναι ίσως η απόδοση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας; Ή μήπως η επίπτωση της απουσίας βαρύτητας στους χημικούς συνδέσμους των αντικειμένων; Δεν είναι ακόμα σαφές. Ωστόσο, η μυρωδιά αυτή αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι της εμπειρίας του διαστήματος που σπάνια αποκαλύπτεται.
Έτσι, αν και η μυρωδιά του διαστήματος μπορεί να είναι μοναδική και παράξενη, είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της εξερεύνησης του αγνώστου. Κάθε αστροναύτης που επιστρέφει από το διάστημα φέρνει μαζί του αυτήν την ανεξιχνίαστη μυρωδιά, μια ανάμνηση του ανεξερεύνητου και μια υπενθύμιση ότι ο κόσμος του διαστήματος εξακολουθεί να μας εκπλήσσει με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί.
