Μετά την τραγική δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν το 1995 από έναν εξτρεμιστή εβραίο, η Παλαιστίνη βρέθηκε σε μια περίοδο οπισθοδρόμησης. Η άνοδος του ακροδεξιού Αριέλ Σαρόν στην εξουσία, με την υποστήριξη μικρών θρησκευτικών κομμάτων, είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη εποίκηση των αυτόνομων παλαιστινιακών εδαφών και την έναρξη της δεύτερης ιντιφάντας («ταρακούνημα» στα αραβικά) το 2000.
Ο Αριέλ Σαρόν, βουλευτής της αντιπολίτευσης τότε, επισκέφθηκε το μουσουλμανικό τεμένος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, μια ενέργεια που θεωρήθηκε προκλητική από το μουσουλμανικό στοιχείο και οδήγησε σε βίαια επεισόδια. Η πράξη αυτή φέρεται να είχε ως στόχο να αθετήσει τις ειρηνευτικές προθέσεις της κυβέρνησης του Εχούντ Μπαράκ. Ο ίδιος ο Σαρόν θα εκλεγεί πρωθυπουργός του Ισραήλ λίγο αργότερα. Η βία που ακολούθησε διήρκεσε περίπου πέντε χρόνια, με τους Παλαιστίνιους να χρησιμοποιούν ως όπλο τον πετροπόλεμο και τις επιθέσεις αυτοκτονίας, ενώ οι Ισραηλινοί ξεδίπλωσαν όλη την στρατιωτική τους παρουσία.
Για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις αυτοκτονίας, οι Ισραηλινοί πραγματοποίησαν εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη και άρχισαν να κατασκευάζουν ένα τείχος κατά μήκος της Δυτικής Όχθης. Η δεύτερη ιντιφάντα οδήγησε σε μεγάλη απώλεια ανθρώπινων ζωών από τις δυο πλευρές, με περίπου 4.500 θύματα (1.000 Ισραηλινοί και 3.500 Παλαιστίνιοι). Το κόστος της βίας για τους Ισραηλινούς εκτιμάται σε περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του ΑΕΠ της χώρας, ενώ για τους Παλαιστίνιους σε περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια, που αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας.
Το 2005 ήταν μια σημαντική χρονιά για την περιοχή, καθώς σηματοδότησε την άνοδο του Μαχμούτ Αμπάς στην Προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής και την εκλογή του Χαμάς στο κοινοβούλιο. Την ίδια χρονιά, οι Ισραηλινοί αποχώρησαν από τη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο, το επόμενο μεγάλο επεισόδιο της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης ήταν ο πόλεμος της Γάζας, ο οποίος ξεκίνησε στα τέλη του 2008.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η δεύτερη ιντιφάντα άφησε βαθιές πληγές σε αμφότερες τις κοινότητες και είναι καθήκον μας να εργαστούμε για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στην περιοχή. Μόνο με διάλογο και κατανόηση μπορούμε να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να οικοδομήσουμε ένα μέλλον ειρήνης και συνεργασίας.
