Η συνάντηση στην Καζαμπλάνκα αναδείχθηκε ως μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι Σύμμαχοι σκιαγράφησαν τη νέα τους στρατηγική για την επικείμενη νίκη. Από τις 14 έως τις 24 Ιανουαρίου 1943, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Φρανκλίν Ρούζβελτ, και ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Γουίνστον Τσόρτσιλ, συναντήθηκαν στην Καζαμπλάνκα του Γαλλικού Μαρόκου για να συντονίσουν την προσέγγιση τους.
Αν και ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, αρνήθηκε να παραστεί λόγω της κρίσιμης κατάστασης στη Μάχη του Στάλινγκραντ, η συνάντηση στην Καζαμπλάνκα συγκέντρωσε μια εξαίρετη ομάδα στρατηγικής σκέψης. Οι δύο αυτοί ηγέτες, πλαισιωμένοι από τη στρατιωτική ηγεσία και τους στρατιωτικούς συμβούλους τους, αποφάσισαν την εισβολή στη Σικελία μετά την επιτυχή εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική. Επίσης, εξετάστηκε η συντονισμένη βομβαρδιστική εκστρατεία κατά της Γερμανίας, καθώς επίσης και η αντιμετώπιση της ιαπωνικής απειλής στον ειρηνικό ωκεανό.
Ωστόσο, η συνάντηση δεν περιορίστηκε μόνο στα στρατιωτικά ζητήματα. Οι δυο ηγέτες συζήτησαν επίσης το ζήτημα της έρευνας για την κατασκευή ατομικής βόμβας και αναλύσανε τον ανταγωνισμό για το ποιος θα ηγηθεί της γαλλικής αντίστασης εναντίον του Άξονα.
Ο κορυφαίος στόχος της συνάντησης, ωστόσο, ήταν η διακήρυξη της “Καζαμπλάνκας”, όπου οι Σύμμαχοι διατύπωσαν την αξίωσή τους για “άνευ όρων παράδοση” από τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία. Αυτός ο δεσμευτικός διακήρυξη προέτρεψε τους όμηρους του Άξονα να συνειδητοποιήσουν την αναπόφευκτη ήττα τους και να αφήσουν τον Παγκόσμιο Πόλεμο πίσω τους.
Η συνάντηση στην Καζαμπλάνκα ήταν μια σημαντική στιγμή στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Σύμμαχοι ενισχύθηκαν και συντόνισαν τη δράση τους, θέτοντας τις βάσεις για την επιτυχή έκβαση του πολέμου και την κατάρριψη του Τρίτου Ράιχ.
