Ο “Ριγολέττος” του Τζουζέπε Βέρντι είναι μία εκ των δημοφιλέστερων όπερων του ιταλού μουσουργού, με άφθονες αρετές που την κάνουν ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του λυρικού θεάτρου. Έχει επίσης διακριθεί για τις αξέχαστες μελωδίες του, όπως η θρυλική άρια “La donna è mobile” (“Η γυναίκα είναι άστατη”) και το εντυπωσιακό κουαρτέτο “Bella figlia dell’amore” (“Ωραία κόρη της αγάπης”). Η όπερα λαμβάνει χώρα στη Μάντουα του 16ου αιώνα και αφηγείται την ιστορία του Ριγολέττου, ενός κωμικού αυλικού γελωτοποιού, και της κόρης του Τζίλντας, η οποία ερωτεύεται τον Δούκα της Μάντουας, υποτίθεται ως φτωχός φοιτητής. Ωστόσο, για να εκδικηθεί την χαμένη τιμή της κόρης του, ο Ριγολέττος συνωμοτεί για τη δολοφονία του Δούκα.
Ανακαλύπτοντας τα σχέδια του πατέρα της, η Τζίλντα αποφασίζει να σώσει τον αγαπημένο της και να θυσιαστεί αναλαμβάνοντας τη θέση του. Ο “Ριγολέττος” πρωτοανέβηκε στις 11 Μαρτίου 1851 στο θέατρο “Λα Φενίτσε” της Βενετίας και από τότε έχει απολαύσει μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση από το κοινό σε όλον τον κόσμο. Σε αυτή την όπερα, ο Βέρντι αλλάζει πλήρως πορεία και παρουσιάζει ένα έργο που διακρίνεται για την καινοτομία και την αυξημένη διάθεση για πειραματισμό. Όπως έγραψε ο κριτικός Τομάζο Λοκατέλι, “Η ορχήστρα μιλά, δακρύζει, συγκινεί”, αποδεικνύοντας τη θαυμαστή δουλειά της ενορχήστρωσης.
Στην Ελλάδα, ο “Ριγολέττος” πρωτοανέβη το 1852 στην Κέρκυρα και στη συνέχεια στην Αθήνα το 1853 από ιταλικό θίασο. Από τότε, έχει παρουσιαστεί πολλές φορές από την Εθνική Λυρική Σκηνή, αξιοποιώντας τις αρετές του έργου και προσφέροντας στο κοινό συγκινητικές ερμηνείες.
Τα πρόσωπα του “Ριγολέττου” περιλαμβάνουν το Δούκα της Μάντουας, τον Ριγολέττο, την Τζίλντα, τον Σπαραφουτσίλε, τη Μανταλένα, την Τζοβάννα, τον Κόμη Μοντερόνε, τον Μαρούλλο, τον Μπόρσα, τον Κόμη Τσεπράνο, την Κόμησσα Τσεπράνο, τον Δεσμοφύλακα και τον Ακόλουθο. Κάθε ρόλος έχει την δυνατότητα να αναδείξει τις φωνητικές ικανότητες του ερμηνευτή και να προσφέρει ισχυρές ερμηνευτικές στιγμές.
Με τον “Ριγολέττο”, ο Βέρντι δημιουργεί ένα αξεπέραστο δράμα που θα μνημονεύεται για πάντα. Η πολυδιάστατη μουσική του και οι συναισθηματικές ερμηνείες υπενθυμίζουν στο κοινό τον ανθρώπινο πόνο, την αγάπη και τον αγώνα για τη δικαιοσύνη. Με κάθε εκτέλεση του έργου, ο Ριγολέττος μας δείχνει ότι η εκδίκηση και η θυσία είναι ισχυρές δυνάμεις, που μερικές φορές μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα του κόσμου.
