Το ατελές υποστηρικτικό σύστημα του κράτους για τα εγκατελειμμένα παιδιά φέρνει και πάλι στο προσκήνιο ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), Μιχάλης Γιαννάκος, με τη συγκλονιστική ιστορία μιας 24χρονης εκδιδόμενης γυναίκας που, όταν ήταν έφηβη, εγκαταλείφθηκε σε ένα δημόσιο νοσοκομείο πριν από 12 χρόνια. Η πρακτική της φιλοξενίας παιδιών στα δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία για μήνες, κατόπιν εισαγγελικής εντολής, δεν είναι κάτι νέο, αλλά αποτελεί μια πολυετή πραγματικότητα, όπως μας δείχνει η ιστορία που μοιράζεται ο κ. Γιαννάκος. Η 24χρονη γυναίκα, που έπεσε θύμα κακοποίησης, εγκαταλείφθηκε στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» και, όπως περιγράφεται από τον κ. Γιαννάκο, παρέμεινε εκεί για περισσότερους από έξι μήνες, χωρίς κάποιον ιατρικό λόγο, αλλά εξαιτίας της έλλειψης υποδομών πρόνοιας. “Δεν υπήρχε διαθέσιμη θέση φιλοξενίας σε δημόσια προνοιακή μονάδα. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν έδειξαν ενδιαφέρον. Τότε και τώρα, ασχολούνται μόνο με τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση και τραβούν την προσοχή για διαφημιστικούς και δωρεάν λόγους”, σημειώνει. Παρόλο που ποτέ δεν έλαβε προβολή στα μέσα ενημέρωσης, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, το ίδιο δεν ίσχυε για το προσωπικό του νοσοκομείου, που την παρατηρούσε συχνά να εγκαταλείπει τον τόπο με αμφιλεγόμενα ρούχα· την οδηγούσαν σε μέρη όπου συχνάζαν πόρνες, ναρκομανείς και παραβάτες. Επίσης, σύμφωνα με τον κ. Γιαννάκο, οι εργαζόμενοι επανειλημμένα ζήτησαν επιτακτικά να μεταφερθεί σε μια προνοιακή δομή, αλλά “η αστυνομία συνέχιζε να τη συγκεντρώνει και να την επαναφέρει στην ‘Αγλαΐα Κυριακού'”, λέει ο κ. Γιαννάκος, προσθέτοντας ότι “αυτό συνέβαινε συνέχεια, για πολλούς μήνες”. Τώρα, μετά από χρόνια, η γυναίκα βρίσκεται για άλλη μια φορά σε μια χρονική περίοδο ζωής με επανάληψη, καθώς τα τρία παιδιά της μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο – με εντολή του εισαγγελέα – το περασμένο φθινόπωρο, 12 χρόνια μετά από τη δική του φιλοξενία. Είχαν εγκαταλειφθεί, όπως και η μητέρα τους, και είχαν υποστεί κακοποίηση στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Και τα τρία παιδιά φιλοξενήθηκαν για μεγάλο διάστημα στο Παίδων “Παναγιώτης και Αγλαΐα Κυριακού”, παραμένοντας πιστά στο δρόμο της μητέρας τους. Αυτή είναι μια ακόμα ιστορία που αποκαλύπτει τις συνέπειες της απουσίας της κρατικής προνοίας και μας υπενθυμίζει, όπως λέει ο κ. Γιαννάκος, ότι “δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε για το τι συμβαίνει γύρω μας”.
