Στις 4 Μαρτίου 1827, ένας αγώνας επικίνδυνος για τους Έλληνες εθεάθη στο Κερατσίνι, περιοχή βόρεια του Πειραιά. Ο Οθωμανός πολέμαρχος Μεχμέτ Ρεσίτ Πασά, γνωστός και ως Κιουταχής, επιχείρησε να επιτεθεί στο Κερατσίνι, αλλά αντιμετώπισε έντονη αντίσταση από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Αυτή η νίκη στο Κερατσίνι αναδείχθηκε ως μια ακόμα απόδειξη του ηγετικού ταλέντου του Καραϊσκάκη, ο οποίος, δυστυχώς, θα σκοτωθεί άδοξα τον επόμενο μήνα στο Φάληρο, προκαλώντας μεγάλη ζημία στην Επανάσταση.
Ήταν το έβδομο έτος του ελληνικού αγώνα για την ανεξαρτησία και οι Τούρκοι πολιορκούσαν την Ακρόπολη από τον Ιούλιο του 1826. Ο Καραϊσκάκης, έχοντας ήδη απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος της Ρούμελης, κατανοούσε την σημασία της διατήρησης της Ακρόπολης. Για αυτό το λόγο, θεώρησε αναγκαίο να καταλάβει την περιοχή του Κερατσινίου για να διασφαλίσει την προστασία του από τη θάλασσα και να ανοίξει ένα διάβα προς την Ακρόπολη μέσω του Δαφνίου και του Ελαιώνα. Αυτή η διαδρομή θα του εξασφάλιζε επίσης έναν ευκολότερο τρόπο εφοδιασμού για τις δυνάμεις του από τα πλοία.
Στις 2 Μαρτίου, ο Καραϊσκάκης έφθασε με τους άνδρες του στο Κερατσίνι και ετοίμασε το σχέδιό του. Ο Κιουταχής, ενημερωθείς για την παρουσία του αντιπάλου του, έσπευσε την επόμενη μέρα με 800 άνδρες για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του. Κατέλαβε ένα λόφο στο Κορυδαλλό (γνωστό ως Λόφος του Σαρδελά), τοποθετώντας δύο κανόνια. Την ίδια ημέρα, προκάλεσε αντιπαράθεση με τους αντρες του Καραϊσκάκη, αλλά χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Στις 4 Μαρτίου, και πάλι επιτέθηκε με ισχυρότερες δυνάμεις, που περιλάμβαναν πεζούς και ιππείς. Αρχικά προσπάθησε να καταλάβει ένα οχυρωμένο μετόχι, αλλά χωρίς επιτυχία. Στη συνέχεια, προετοιμάστηκε για την τελική έφοδο.
Ο Καραϊσκάκης συνειδητοποίησε την κρισιμότητα της κατάστασης και προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή του Κιουταχή με αποτέλεσμα την διάσπαση των δυνάμεων του. Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του μετοχίου προκάλεσε αμηχανία στους Τούρκους, οι οποίοι τελικά αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, υποφέροντας σημαντικές απώλειες. Χρήζει αναφοράς ότι έφτασαν ενισχύσεις από την γειτονική Καστέλα, που βοήθησαν στην ήττα του Κιουταχή. Οι Τούρκοι υπέστησαν σημαντικές απώλειες, με περίπου 300 νεκρούς και 500 τραυματίες. Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες έχασαν μόλις 3 άνδρες και είχαν περίπου 25 τραυματίες. Παρόλο που οι αναφορές του Μακρυγιάννη για την αντιπερισπασμό των υπερασπιστών της Ακρόπολης φαίνονται υπερβολικές, αντικατοπτρίζουν το κλίμα γενικής ευφορίας και του αναπτερωμένου ηθικού των Ελλήνων μετά τη μεγάλη νίκη του Καραϊσκάκη στο Κερατσίνι.
Δυστυχώς, λίγες μέρες αργότερα, ο Καραϊσκάκης θα αφαιρεθεί από την αρχηγία της Ρούμελης από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και τον θέσουν σε διαφορετικό ρόλο. Η άφαιρεση αυτή θα έχει σημαντικές συνέπειες στην πορεία της Επανάστασης, καθώς ο Ρίτσαρντ Τσορτς, ένας Άγγλος φιλέλληνας, θα αναλάβει την αρχηγία του στρατού.
