Το άστρο της Βηθλεέμ αναδεικνύεται ως ένα εξαιρετικό ουράνιο φαινόμενο που συνδέεται με την γέννηση του Ιησού Χριστού. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου περιέχει δύο μοναδικές εξηγήσεις για την εμφάνιση αυτού του αστέριου. Η πρώτη περιγράφει την στιγμή όπου οι τρεις μάγοι αντιλαμβάνονται το αστέρι στον ουρανό και επιλέγουν να ξεκινήσουν ένα ταξίδι (πιθανότατα από τη Βαβυλώνα ή την Περσία) προς την Ιερουσαλήμ, με σκοπό να προσκυνήσουν τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων (Ματθ. 2). Η δεύτερη περιγράφει την στιγμή κοντά στο τέλος του ταξιδιού τους, όταν το άστρο σταματάει ακριβώς πάνω από τη σπηλιά όπου ο Χριστός γεννήθηκε και τους οδηγεί στον προορισμό τους (Ματθ. 2, 9-10).
Από θεολογικής απόψεως, οι Χριστιανοί θεωρούν το άστρο της Βηθλεέμ ως ένα θαύμα, σύμφωνα με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, έναν γνωστό θεολόγο της πρώτης χριστιανικής εποχής, το οποίο προαναγγέλλει την άφιξη του Ιησού Χριστού. Ο Ωριγένης, μία σημαντική μορφή της αρχαιοελληνικής χριστιανικής περιόδου, πιστεύει ότι αυτό το φαινόμενο ήταν η εκπλήρωση της προφητείας του Βαλαάμ, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης με τίτλο “Αριθμοί” (κδ,17), η οποία συνδέεται με την έλευση του Μεσσία. “Θα ανατείλει άστρο από τους απογόνους του Ιακώβ και θα αναδειχθεί άνθρωπος από τους Ισραηλίτες, που θα συντρίψει τους αρχηγούς των Μωαβιτών και θα λαφυραγωγήσει τους απογόνους του Σηθ”. Αυτή η προφητεία ερμηνεύεται ως το άστρο της Βηθλεέμ που αναδείχθηκε κατά τη γέννηση του Χριστού και ανακοίνωσε την προσέγγιση του Μεσσία.
Σύγχρονοι θεολόγοι, όπως ο Ρέιμοντ Μπράουν και ο Μάρκους Μπόκμουελ, υποστηρίζουν ότι το άστρο της Βηθλεέμ είναι απλά ένας μύθος που δημιούργησε ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Πολλοί αστρονόμοι έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το άστρο της Βηθλεέμ μέσω ασυνήθιστων αστρονομικών φαινομένων, όπως η πλανητική σύνοδος του Δία και της Αφροδίτης, κομήτες και νέοι αστέρες. Το 1614, ο γερμανός αστρονόμος Ιωάννης Κεπλέρος πρότεινε την υπόθεση ότι το άστρο της Βηθλεέμ πρέπει να ήταν ένας νέος αστέρας που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας σύνοδου φωτεινών πλανητών, όπως ο Δίας και ο Κρόνος, το 7 π.Χ.
Σημειώνεται ότι ο χρόνος γέννησης του Χριστού δεν είναι με απόλυτη βεβαιότητα γνωστός, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ότι πραγματοποιήθηκε κάπου μεταξύ των ετών 6 και 2 π.Χ., σύμφωνα με πολλές έρευνες. Στα κινέζικα χρονικά αναφέρονται νέοι αστέρες το 5 και 4 π.Χ. Στις 17 Ιουνίου του 2 π.Χ., οι φωτεινοί πλανήτες Αφροδίτη και Δίας θα μπορούσαν να έχουν ορατεί από παρατηρητές στη Βαβυλώνα όταν συναντήθηκαν πριν κατέβουν προς την κατεύθυνση της Βηθλεέμ. Μια άλλη σύνοδος του Δία και της Αφροδίτης συνέβη τον Αύγουστο του 3 π.Χ. Τον περασμένο αιώνα, ο αμερικανός καθηγητής αστρονομίας Κάρλις Καουφμάνις και ο φινλανδός αρχαιολόγος (ασσυριολόγος) Σίμος Πάρπολα υποστήριξαν ότι το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ένα αστρονομικό φαινόμενο, όταν ο Δίας και ο Κρόνος συναντήθηκαν τρία μαζί στον αστερισμό των Ιχθύων.
