Ζώα: Το προπύργιο βίας που απειλεί την ανθρώπινη κοινωνία
Τις τελευταίες ημέρες καταγράφηκαν μεγάλα περιστατικά κακοποίησης και φρικτών δολοφονιών ζώων που έχουν συζητηθεί ευρέως στο διαδίκτυο. Ένα από αυτά αφορά μια νεαρή γυναίκα από την Κροατία, η οποία αποφάσισε να πετάξει βρέφη κουταβάκια σε ένα ποτάμι, με τρόπο που αποδεικνύει τη σαδιστική της κατάθεση. Η πράξη καταγράφηκε σε ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο και προκάλεσε αντιδράσεις από το κοινό. Το δεύτερο περιστατικό αφορά μια γυναίκα από το Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία φαίνεται να χαϊδεύει τρυφερά ένα γατάκι και στη συνέχεια να το πετά σε έναν κάδο σκουπιδιών (ευτυχώς, το γατάκι βρέθηκε αργότερα από τους ιδιοκτήτες του). Αυτά τα περιστατικά δεν είναι τα μόνα και ξεπερνούν τα σύνορα της Ελλάδας, συμβαίνοντας ανά τον κόσμο. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με βίντεο και εξομολογήσεις που αποκαλύπτουν περιστατικά βίας. Οι δράστες, πολλές φορές, δεν αντιμετωπίζουν τις αναγκαίες κυρώσεις, είτε λόγω της ανεπάρκειας των νομικών πλαισίων, είτε γιατί οι αρχές δεν έχουν τη διάθεση να αντιμετωπίσουν τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα είναι πολλαπλό. Καταρχάς, η έλλειψη αυστηρών ποινών σε πολλές χώρες επιτρέπει σε αυτούς που κακοποιούν ζώα εκτελούν τις σαδιστικές τους πράξεις χωρίς φόβο τιμωρίας. Ένα καλό νομικό πλαίσιο θα πρέπει να ορίζει αυστηρές ποινές για όσους εσκεμμένα κακοποιούν ζώα, ειδικά αν η κακοποίηση επαναλαμβάνεται. Ένα δεύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη συνείδησης απέναντι στα ζώα στην κοινωνία. Όταν η κοινωνία δεν σέβεται τα ζώα και τα χρησιμοποιεί ως αντικείμενα, είναι φυσικό ορισμένα άτομα να νιώθουν ότι έχουν το δικαίωμα να τα κακοποιούν ή ακόμα και να τα σκοτώνουν επίτηδες. Γιατί όταν τέτοια περιστατικά επαναλαμβάνονται, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει επαρκής ατυπος κοινωνικός κανόνας που να απαγορεύει τέτοια συμπεριφορά. Τρίτο πρόβλημα είναι η ανεπαρκής παρακολούθηση ατόμων που κακοποιούν ζώα από ειδικούς. Όταν κάποιος κακοποιεί ένα ζώο μια φορά, οι πιθανότητες να επαναλάβει την πράξη του αυξάνονται, ειδικά εάν δεν αντιληφθεί την ανήθικότητα της πράξης του. Πολλές φορές, εκείνοι που βασανίζουν ζώα έχουν την τάση να επαναλάβουν τις πράξεις τους, ακόμα και αν έχουν υποστεί μια ήπια νομική τιμωρία.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κακοποίηση ζώων είναι απλά ένα βήμα πριν την κακοποίηση ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι ένα όν που αναζητά τον έλεγχο και την υπεροχή, όπως και πολλά ζώα. Αυτή η ορμή συγκρατείται συνήθως από τους κοινωνικούς και νομικούς κανόνες που μάθαμε να ακολουθούμε για να υπάρξει επιβίωση στην κοινωνία. Όμως, άτομα που κακοποιούν ζώα συχνά έχουν αίσθημα ανασφάλειας και έλλειψης ελέγχου. Προσπαθώντας να αντικαταστήσουν αυτό το έλλειμμα, οδηγούνται σε βίαιες πράξεις και κακομεταχείριση άλλων ανθρώπων και ζώων. Συχνά, αυτά τα συναισθήματα στρέφονται εναντίον ενός αντικειμένου που μπορούν εύκολα να ελέγξουν (για παράδειγμα, η σύζυγός τους, τα παιδιά τους ή ζώα). Στην πραγματικότητα, το ψυχολογικό προφίλ ατόμων που βασανίζουν ζώα είναι παρόμοιο με αυτόν των ανθρώπων που κακοποιούν ή σκοτώνουν συνανθρώπους τους. Στην πραγματικότητα, η κακομεταχείριση ζώων θεωρείται ένα πρώιμο σημάδι της προσωπικότητας ενός δολοφόνου. Πιστεύω ότι αυτά τα άτομα θα έπρεπε να υπόκεινται σε αυστηρή παρακολούθηση από ειδικούς στην ψυχική υγεία και να υπάρχει διαρκής αξιολόγηση της κατάστασής τους για μια κατάλληλη χρονική περίοδο. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα προστατευθούν τα ζώα που μπορεί να έρθουν σε επαφή με αυτά τα άτομα στο μέλλον, αλλά επίσης θα προστατευθούν οι άνθρωποι ή, απλά, οι ίδιοι οι δράστες από τον εαυτό τους. Δεν αρκεί να εκπλαγούμε όταν ένας γνωστός για το οξύ ήθος του σκοτώσει κάποιο συνάνθρωπό μας. Πρέπει να μάθουμε να ανιχνεύουμε τις πρώιμες ενδείξεις της συμπεριφοράς του και να τον καταγγέλλουμε εγκαίρως.
Γράφει ο Δημήτρης Αγοραστός – Ψυχολόγος και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις νευροσυμπεριφορικές επιστήμες
Πηγή: psychologein.dagorastos.net
