Στις μακροχρόνιες σχέσεις, είναι συχνό φαινόμενο να συνδέουμε τη δυστυχία μας με τις πράξεις του συντρόφου μας. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι, εάν ο σύντροφός μας ήταν πιο προσεκτικός ή είχε διαφορετικές συνήθειες, θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι. Ωστόσο, οι συναισθήματα της ανεκπληρωσημένης ανάγκης και της δυσαρέσκειας μπορεί να μην οφείλονται στον σύντροφό μας, αλλά σε εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποιους να ζητήσουν από τον σύντροφό τους να αλλάξει συμπεριφορά για να μετριάσουν την ανησυχία τους. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν είναι μόνο άδικη για τον εταίρο μας, αλλά δεν έχει και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντί να ζητήσουμε από τον σύντροφό μας να αλλάξει, ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: “Τι γίνεται με μένα, με τον τρόπο σκέψης μου και την αντιμετώπιση των συναισθημάτων μου, που με κάνει να νιώθω έτσι;”
Η παγίδα της “λανθασμένης λογικής”
Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση όπου ο σύντροφός σας αφιερώνει πολύ χρόνο στη δουλειά και στους φίλους του. Μπορεί να αρχίσετε να αισθάνεστε αμελημένοι και να πιστεύετε ότι, εάν αφιερώνει περισσότερο χρόνο σε εσάς, θα ήσασταν πιο ευτυχισμένοι. Αυτό, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, είναι μια παγίδα της “λανθασμένης λογικής”. Η “λανθασμένη λογική” μας λέει ότι αν ήμασταν με κάποιον άλλο, δεν θα αισθανόμασταν εγκαταλελειμμένοι, όμως στην πραγματικότητα, θα νιώθατε το ίδιο ακριβώς, απλά για διαφορετικούς λόγους. Η προσπάθεια να αλλάξουμε τη συναισθηματική μας κατάσταση μέσω του ελέγχου της συμπεριφοράς του συντρόφου μας δεν θα έχει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Για αυτό, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε την πηγή του φόβου της εγκατάλειψης ή οποιουδήποτε άλλου προβλήματος μας και να δουλέψουμε πρώτα με τον εαυτό μας. Αφού αποδεχτούμε την πραγματικότητα όπως είναι, ας αναπτύξουμε μια ξεχωριστή συναισθηματική ταυτότητα από το σύντροφό μας και ας σεβαστούμε την ατομικότητά του. Ας αναλάβουμε την ευθύνη για τις δικές μας ευχαριστίες και απογοητεύσεις και ας μην κατηγορούμε τον σύντροφό μας γι’ αυτές. Ας εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε και όχι αυτό που δεν έχουμε. Ας γιορτάσουμε την ανάπτυξη και την εξέλιξη τόσο του εαυτού μας όσο και του συντρόφου μας.
