Το θέατρο μπορεί να είναι μια χαρά, όταν δεν παίρνει τον εαυτό του υπερβολικά σοβαρά. Στην παράσταση “Η σημαία των Αθηνών”, που παρουσιάζεται στο Από Μηχανής θέατρο με σενάριο του ποιητή Ανδρέα Κεντζού και σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η παράσταση αποτελεί ένα ευφάνταστο θέατρο δωματίου, που αποκαλύπτει την κοινωνία και την ιστορία με μια πρωτόγνωρη και ανεβαστική προσέγγιση
Η υπόθεση της παράστασης λαμβάνει χώρα σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, όπου μια οικογένεια κρατάει ένα μυστικό από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο: μια ναζιστική σημαία που κατέβασαν οι Σάντας και Γλέζος από την Ακρόπολη. Η κεντρική φιγούρα της οικογένειας είναι ο παππούς Δημήτρης Φαρμάκης, ένας άνδρας που πλέον σιωπά και είναι παράλυτος μετά από ένα εγκεφαλικό. Κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς, η 32χρονη κόρη της οικογένειας, που είναι απασχολημένη στο χώρο της ναυτιλίας, παθαίνει μιά μικρή “κρίση” μετά τον χωρισμό της με τη σύντροφό της Κάτια. Σε μια ξεκαρδιστική ανατροπή γεγονότων, ο παππούς ξυπνά και αναπολεί τα νέιρα και τις χαρές της νεότητας του, ενώ τα δύο γυναικεία μέλη της οικογένειας συμφιλιώνονται μετά από μια ακατανίκητη κόντρα μεταξύ τους
Η πλοκή της παράστασης μπορεί να χάνει λίγο τον ρυθμό της σε μερικά σημεία, αλλά οι αναλαφροί διάλογοι διασώζουν την κατάσταση. Με ένα λιτό και σφιχτοδεμένο κείμενο από τον Κεντζού και μια καλοδουλεμένη σκηνοθεσία, οι θεατές απολαμβάνουν μια ελληνική κωμωδία με νέα twist, χωρίς υπερβολικό ακτιβισμό και με ένα καστ που φέρνει ισορροπημένα τη φαρσοκωμωδία και το θέατρο επιτόπιου κέρδους. Ο Γιάννης Κοτσαρίνης είναι εξαιρετικός στον ρόλο του παππού, ενώ οι Νίκος Παντελίδης και Μαίρη Τσαβαλιά παίζουν θαυμάσια σε αντιτιθέμενους ρόλους. Η Μαρία Μαυροματάκη προσπαθεί να δώσει υπερβολική δραματοποίηση σε μερικές σκηνές, αλλά δεν επιτυγχάνει πλήρως τον στόχο της. Επιπλέον, λείπει η απαραίτητη χημεία μεταξύ της Ορσαλίας Πιπίδη και της συμπρωταγωνίστριας της
Όλα αυτά τα αρνητικά παράγοντα δε μειώνουν το γεγονός ότι αυτή η παράσταση είναι αξιοπρεπέστατη. Προσφέρει μια νέα ματιά στη μέση ελληνική οικογένεια του σήμερα, χωρίς τις υστερίες του Greek Weird Wave και την υπερβολική ιστοριογραφία. Με έξυπνες σκηνοθετικές επιλογές και υπέροχες παραλλαγές στη σκηνοθεσία, αυτή η παράσταση καταφέρνει να φέρει γέλιο και ανάλαφρη διάθεση στο κοινό.
