Η νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology φέρνει στο φως μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η δυσκολία στο περπάτημα μπορεί να αποτελεί πρώιμο σημάδι της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Το περπάτημα δεν αφορά μόνο τη μετακίνηση από ένα σημείο σε ένα άλλο, αλλά συνδέεται επίσης με την ικανότητα του ατόμου να κατανοεί τη θέση του στο χώρο και να χειρίζεται αποτελεσματικά την κίνησή του. Η εν λόγω ικανότητα περιλαμβάνει την κατανόηση της απόστασης και της κατεύθυνσης προκειμένου να αντιληφθεί κανείς τη θέση του. Επιπλέον, περιλαμβάνει την ικανότητα να υπολογίσει πώς να αλλάξει τις κινήσεις του ανάλογα με τη θέση του και πού θέλει να πάει, καθώς και τον προγραμματισμό των αναγκαίων κινήσεων για την προσαρμογή της πορείας του.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχουν βασικά μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με αυτήν τη διαδικασία και επηρεάζονται από την ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Ένα από αυτά τα μέρη είναι ο ενδορινικός φλοιός, ο οποίος περιέχει ειδικά κύτταρα που ονομάζονται “κύτταρα πλέγματος”. Αυτά τα κύτταρα βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη θέση τους στο χώρο, ανάλογα με το πώς ένα πλέγμα μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό σε ένα δισδιάστατο επίπεδο. Τα κύτταρα πλέγματος ενσωματώνουν πληροφορίες σχετικά με τη θέση, την απόσταση και την κατεύθυνση.
Δεδομένου ότι ο ενδορινικός φλοιός επηρεάζεται νωρίς στη νόσο του Αλτσχάιμερ, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα κύτταρα του πλέγματος θα πληγούν επίσης, οδηγώντας σε δυσλειτουργία σχετικά με την πλοήγηση, εξηγούν οι ερευνητές.
Για να εξετάσουν αυτήν τη θεωρία, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα εικονικό περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας (VR) με πρότυπα βάδισης υγιών ηλικιωμένων. Συγκρίνοντας τη βάδιση των ατόμων με ήπια γνωστική εξασθένιση με αυτήν των υγιών ηλικιωμένων, οι ερευνητές εντόπισαν ότι ο κύριος παράγοντας διάκρισης ήταν η έλλειψη κατανόησης της χωρικής αναγνώρισης και η εσφαλμένη αίσθηση ή ακριβής μέτρηση της θέσης τους.
Τα πρώιμα συμπτώματα της νόσου του Αλτσχάιμερ συνήθως περιλαμβάνουν τη βραχυπρόθεσμη απώλεια μνήμης, αλλά μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν δυσκολία στην εύρεση συγκεκριμένων λέξεων, προβλήματα στον προγραμματισμό πολύπλοκων εργασιών ή στην επίλυση προβλημάτων, καθώς και αλλαγές στη διάθεση και την προσωπικότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα συμπτώματα μπορεί να συγχέονται με φυσιολογικές γνωστικές αλλαγές που συνδέονται με την ηλικία, καθιστώντας δύσκολη τη διάγνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η νέα ανακάλυψη αυτής της μελέτης μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τη διάγνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ σε πιο πρώιμα στάδια, δίνοντας τη δυνατότητα για καλύτερη διαχείριση και προληπτική προσέγγιση. Περισσότερη έρευνα θα πρέπει να διεξαχθεί για να κατανοήσουμε πλήρως τις σχέσεις μεταξύ περπατήματος και νόσου του Αλτσχάιμερ, αλλά η συγκεκριμένη μελέτη φανερώνει ένα αρκετά ενθαρρυντικό μονοπάτι για την περαιτέρω έρευνα σε αυτό το πεδίο.
