Οι μεγάλοι ηθοποιοί δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένοι ή να περνούν απαρατήρητοι. Παρόλο που φαίνονται ακαταμάχητοι, δεν είναι πάντοτε στην κορυφή τους. Ακόμα και όταν ακολουθούν ένα μονότονο ύφος, είναι το αποτέλεσμα ατελείωτης εργασίας. Χρειάζονται περιοδικές «αναπνοές», αλλά αν έχουν μια σταθερή επαγγελματική καθημερινότητα, μπορούν να προχωρούν και να περιμένουν τον επόμενο ρόλο που θα ξυπνήσει το εσωτερικό θηρίο μέσα τους. Τα τελευταία χρόνια, το «μάτι» του Άντονι Χόπκινς έχει αναβαρύνει και πάλι. Το 2020 παρουσιάστηκε η ταινία «Ο Πατέρας» και μία θεία ερμηνεία. Είναι μια από εκείνες τις στιγμές που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο. Φαίνεται ότι ο ηθοποιός έχει καταβεί στα πιο σκοτεινά μέρη της ψυχής του για να βρει την αλήθεια που οι συνάδελφοί του αναζητούν όλη τους τη ζωή, αλλά δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν. Έχουμε δει λίγες φορές στην ιστορία του κινηματογράφου έκρηξη όπως αυτή του Χόπκινς στο φινάλε του «Ο Πατέρα». Η εξομολόγηση του Μπράντο στο πτώμα της συζύγου του στο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι», η της Μπέργκμαν στη (κινηματογραφική;) κόρη της στη «Φθινοπωρινή Σονάτα» ή η συγκλονιστική ατάκα του Ντε Νίρο στο «Οργισμένο είδωλο», είναι μερικά συγκρίσιμα παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό.
Η ταινία «One Life» μπορεί να μην έχει ίσως το ίδιο λεπτότητα όσο η ερμηνεία του Χόπκινς, αλλά αυξάνει την αξία της χάρη σε αυτόν. Αρχίζει με τον κεντρικό χαρακτήρα να μετρά νομίσματα από έναν έρανο, ακούγοντας το ραδιόφωνο. Ο αφηγητής μιλά για την Μαύρη Δευτέρα του 1987, όταν τα διεθνή χρηματιστήρια κατέρρευσαν, και ο χαρακτήρας αναφωνεί «αυτό συμβαίνει όταν κάνεις απορρύθμιση». Με αυτήν την εισαγωγή συνδυάζονται το κινηματογραφικό τερπνόν μετά του κοινωνικοπολιτικού…ωφελίμου. Από τη μία πλευρά, μαθαίνουμε τα δύο βασικά ενδιαφέροντα του χαρακτήρα, τη φιλανθρωπία και το χρηματιστήριο. Ταυτόχρονα, ένα δίδαγμα προκύπτει από την κοινή εμπειρία, που οι παίκτες της αγοράς συστηματικά αγνοούν, και με κάποιον τρόπο, έχουν δίκιο, αφού γνωρίζουν ότι όταν θα έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν την αόρατη χειρονομία της αγοράς, θα ζητήσουν τη βοήθεια του κράτους για να τους προστατεύσει, και το κράτος θα χτυπήσει τις πληγές τους με προθυμία και αυτοθυσία. Σε μια σκηνή αργότερα που ο Χόπκινς συναντά ξανά τον Jonathan Pryce, συμπρωταγωνιστή του στο «The Two Popes», τον ρωτάει: «Δεν νομίζεις ότι έχεις κάνει αρκετά;», και η απάντηση του είναι «ποτέ δεν είναι αρκετά». Αυτή η ανταλλαγή λέξεων υπερβαίνει την εσωτερική δράση της ταινίας, παραπέμποντας στον ίδιο τον Χόπκινς και στον τρόπο που αντιμετωπίζει την τέχνη του σε αυτό το στάδιο της καριέρας του. Ένας μόνο ευλογημένοι μπορούν να αισθανθούν για αυτή τη στάση, που συνοδεύεται από τις ανάλογες ερμηνείες. Η ταινία «Μια Ζωή» (One Life) θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 18 Ιανουαρίου από τη Spentzos Films.
