Καθώς βλέπετε τη φωτογραφία που απεικονίζει ένα μικρό μέρος του σπιτιού μου, μια γωνία του σαλονιού, θα παρατηρήσετε ότι αυτό δεν είναι το μέρος όπου γράφω συχνά. Είναι ένα από τα πολλά σημεία στο σπίτι μου όπου δημιουργώ και αφιερώνω τον εαυτό μου στην ύψιστη δραστηριότητα της γραφής. Από μικρή ηλικία, γνώριζα πως τόσο η γραφή όσο και το διάβασμα απαιτούν κίνηση. Απαιτούν πολλαπλά σημεία εντός του χώρου σου, ώστε να μπορείς να μετακινηθείς και να “παίρνεις μαζί σου” τη δραστηριότητά σου. Αν υπάρχει μία προϋπόθεση για μένα στη γραφή, αυτή είναι η έλλειψη στατικότητας. Να μπορείς να εξερευνήσεις, να επαληθεύσεις και να απορρίψεις τις οπτικές γωνίες και τις εστιασμένες προσοχές μέσα στα δικά σου κείμενα (ανεξάρτητα από το είδος τους). Η μετακίνηση είναι ένας τρόπος για να υπενθυμίζεις ανεπίσημα στον εαυτό σου αυτήν την αρχή. Γράφω διαφορετικά στο σαλόνι μου, διαφορετικά στο γραφείο μου και διαφορετικά στο δωμάτιο του γιου μου (τις ελάχιστες φορές που τυχαίνει –μην του το πείτε– όταν αυτός είναι στο σχολείο). Ταυτόχρονα, βρίσκομαι σε πολλά είδη γραφής. Ποίηση, δημοσιογραφία, σημειώσεις μαθημάτων και πρόσφατα, σενάρια. Η μετακίνηση είναι ουσιαστικά η αναπλαίσιση της γραφής, ένας τρόπος να μεταφερθείς από το ένα είδος γραφής στο άλλο. Για παράδειγμα, όταν γράφω σενάρια, προτιμώ να δουλεύω έξω, σε ένα καφέ ή μπαρ. Τις σημειώσεις για τα σεμινάρια που δίνω, τις γράφω στο γραφείο μου και για την δημοσιογραφία, η κουζίνα λειτουργεί μια χαρά. Η ποίηση όμως είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Για μένα, η αρχική διαδικασία για τη γραφή ενός ποιήματος ξεκινά από μια ιδέα, ένα προσχέδιο, μια σημείωση στο τετράδιο. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν οπουδήποτε, αλλά συμβαίνουν κυρίως όταν είμαι έξω. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, σε ένα λεωφορείο, καθώς περιμένω με ανυπομονησία για την επόμενη στιγμή. Πολλές φορές, χρησιμοποιώ το χέρι μου όταν προσπαθώ να καταλάβω τη μορφή που επιθυμεί το κάθε ποίημα, ποιο είναι το πυρήνας και ποια τα συστατικά του. Η πρώτη επεξεργασία γίνεται πάντα στο τετράδιο, οπουδήποτε είμαι, μέσα ή έξω από το σπίτι. Με αυτόν τον τρόπο, η μεταφορά προς τον υπολογιστή έχει μια πιο επίσημη αίσθηση. Πολλές φορές, βέβαια, η περισσότερη δουλειά γίνεται ακριβώς εδώ. Ο υπολογιστής έχει ένα στοιχείο ψυχρότητας, κάτι που απομακρύνει τον πιο απλό αναγνώστη από το κείμενό του. Αν καταφέρετε όμως να αντιστρέψετε αυτήν τη συνολική αίσθηση, τότε θα έχετε την απαραίτητη απόσταση να αξιολογήσετε κριτικά τα κείμενά σας και να κάνετε πιο γενναίες αποφάσεις. Ταυτόχρονα, ο υπολογιστής παρέχει μια αίσθηση τάξης στο καθαρό κείμενο και μια απέραντη δυνατότητα πειραματισμού. Η άμεση δοκιμή και απόρριψη – μόλις έχετε καταλάβει την κατεύθυνση προς την οποία το ποίημα πηγαίνει – είναι πολύ σημαντική για την ποίηση. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ να εργάζομαι στο υπόγειο στʼ σπίτι μου. Ένας μικρός χώρος χωρίς ίντερνετ, ένας χώρος λειτουργικός και απομονωμένος. Είναι αυτή η απομόνωση και συγκέντρωση που απαιτείται, και την θεωρώ απαραίτητη. Αλλά, ταυτόχρονα, αυτή η αίσθηση της καθόδου. Γιατί στην πραγματικότητα, η ποίηση είναι πτώση, αν και δεν ξέρω προς ποιον προορίζεται αυτή η πτώση.
