Η πολιτιστική επανάσταση αναδείχθηκε ως ένα κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο στην Κίνα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1966-1976, που συνδέθηκε με την έντονη διαμάχη για την εξουσία εντός του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ελευθερία που είχαν οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς κατά τη δεκαετία του ’60, όπως απελήφθη από το κίνημα του Μάο «Αφήστε 100 λουλούδια να ανθίσουν, 100 σχολές σκέψης να συναγωνιστούν», προξένησε αντιδράσεις από τους ακραίους στρατηγούς του κομμουνισμού. Μία από αυτούς ήταν η σύζυγος του Τζιανγκ Τζινγκ, η οποία πείσμωσε τον «Μεγάλο Τιμονιέρη» ότι ο κομμουνισμός απειλείται όχι μόνο από τους καλλιτέχνες, αλλά και από τους μετριοπαθείς πολιτικούς που έχουν επιρροή στο κόμμα. Στις 16 Μαΐου 1966, το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος δίνει το σύνθημα για την «Πολιτιστική Επανάσταση», κατηγορώντας προπάντων κομματικά στελέχη, κυβερνητικούς αξιωματούχους, στρατιωτικούς και καλλιτέχνες ως αντεπαναστάτες. Η εξουσία παύει να είναι στα χέρια τους και περνά σε μαθητές και φοιτητές με προτροπή του Μάο. Οι επόμενοι 10 χρόνια είναι μια περίοδος χάους. Οι νεαροί «ερυθροφρουροί», όπως αποκαλούνται, αγωνίζονται απεγνωσμένα για να αλλάξουν τις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι πολιτιστικές παραδόσεις, οι συνήθειες, τα έθιμα και η μακραίωνη κινεζική κουλτούρα υποβαθμίζονται και κατατρέχονται. Αρχαία μνημεία, έργα τέχνης, βιβλία και πίνακες καταστρέφονται ανελέητα. Η οικονομία υφίσταται πλήγμα και παρεμποδίζεται η πρόοδος. Οι νεαροί ερυθροφρουροί κανονίζουν ακόμη και την κυκλοφορία, όταν αποφασίζουν ότι τα κόκκινα φανάρια ενδείκνυνται για ελεύθερη διέλευση. Η τελευταία αναμιμβλήκηκε σε ένα αναπόφευκτο αδιέξοδο. Η δραματική κατάληξη της περιόδου υπήρξε ο θάνατος του Μάο Τσε Τουνγκ, στις 9 Σεπτεμβρίου 1976, ο οποίος συνέβαλε στην επίλυση της κρίσης. Η χήρα του Μάο, η ηγέτις της λεγόμενης «Συμμορίας των Τεσσάρων», συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση. Ο ανανεωτής Ντεγκ Σιάο Πινγκ αναλαμβάνει το βάρος της επαναφοράς της Κίνας και της οδήγησής της προς τη μηχανοκίνητη ανάπτυξη που γνωρίζουμε σήμερα.
