Όλοι μας έχουμε όνειρα και φιλοδοξίες που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας. Παρ’ όλα αυτά, μερικές φορές φαινεται σαν να κοροϊδεύει ο Θεός και να γελάει με τις προσπάθειές μας. Ωστόσο, αυτό δεν θα πρέπει να μας εμποδίσει να ονειρευόμαστε, να κάνουμε πλάνα και να επιδιώκουμε τους στόχους μας. Αντίθετα, πρέπει να επιμείνουμε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις πικρές εμπειρίες που θα έρθουν.
Πάντα θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους που δεν σκέφτονται το αύριο. Αυτοί που, όταν τους ρωτάς για τους στόχους τους για τη χρονιά, απλά απαντούν “Έχει ο Θεός”. Και όντως, ο Θεός έχει τον έλεγχο, αλλά και εμείς έχουμε τον δικό μας ρόλο στη ζωή μας. Αν δεν ασχοληθούμε με το τι θα φάμε απόψε, πως θα σχεδιάσουμε το αύριο, ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες των παιδιών και πώς θα επιλέξουμε τι να φορέσουμε σε μία δεξίωση, τότε ο κόσμος θα παραλύσει – κυριολεκτικά!
Αν είμαστε τόσο οργανωμένοι και έχουμε αναλυτική σκέψη, γιατί δεν χρησιμοποιούμε αυτές τις ικανότητες για να δημιουργήσουμε μακροπρόθεσμα πλάνα; Ας θέσουμε τους στόχους μας για τη χρονιά και ας δημιουργήσουμε ένα συνεκτικό πλάνο για να τους πραγματοποιήσουμε. Ας αναγνωρίσουμε τις προσωπικές μας ανάγκες, χωρίς να ξεχνάμε και τις επαγγελματικές και οικογενειακές μας υποχρεώσεις, και ας τις θέσουμε ως προτεραιότητες. Ένας προσωπικός στόχος μπορεί να ακούγεται απλός, αλλά μπορεί να αποδειχθεί δύσκολος στην πραγματοποίησή του. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι αποφασίζουμε να μάθουμε να λέμε “όχι”. Πρόκειται για μία απλή και σύντομη λέξη που χρειάζεται σθένος για να τη χρησιμοποιήσουμε συχνά και σωστά. Ας πούμε “όχι” στην πρόσκληση για έναν καφέ που δεν θέλουμε να παραβρεθούμε, αλλά ας πούμε “ναι” σε μία ήσυχη βόλτα με το αυτοκίνητο έξω από την πόλη. Ας πούμε “όχι” σε μία επιπλέον εργασία που θα μας καθυστερήσει, αλλά ας πούμε “ναι” σε μία αγκαλιά στον καναπέ με μία κουβέρτα, έναν καφέ και το χειμωνιάτικο τοπίο από το παράθυρο.
Είναι κρίσιμο να σταματήσουμε να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε πραγματικά. Με την πάροδο του χρόνου, αλλοιωνόμαστε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Με τον ρυθμό της ζωής μας, την πίεση της καθημερινότητας και το διαρκές “τώρα”, ξεχνάμε τα όριά μας, αγνοούμε ότι μας ενοχλεί και απαντάμε “καλά εσύ” για να βάλουμε τέλος σε μια συζήτηση πριν καν ξεκινήσει. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία να θέτουμε στόχους, ιδιαίτερα προσωπικούς, ακόμα κι αν μοιάζουν απλοί. Μπορούμε να φέρουμε τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας και να αναλάβουμε τον έλεγχο μόνοι μας, δίνοντας μια νέα διάσταση στη δυναμικότητά μας που τόσο μας λείπει.
Η αυτοβελτίωση ξεκινάει με την αυτοκριτική. Πρέπει να μιλάμε με τον εαυτό μας, να ακούμε τη συνείδησή μας και να διορθώνουμε τα λάθη μας. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να νιώθουμε καλύτερα με τον εαυτό μας από χθες. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας και να τον εμπιστευόμαστε, γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τι είναι για το καλό μας.
Ας σταματήσουμε να φοβόμαστε να ονειρευόμαστε και να προσπαθούμε. Όλα είναι εφικτά αν πιστέψουμε στον εαυτό μας και αν αφιερώσουμε τον χρόνο και την ενέργεια που απαιτούνται για να τα επιτύχουμε. Ας μην παραπονιόμαστε για τη ζωή μας, αλλά ας αναλάβουμε την ευθύνη και ας κάνουμε ό,τι δυνατόν για να τη βελτιώσουμε. Οι προσωπικοί μας στόχοι είναι οδηγός μας προς αυτήν την βελτίωση και αξίζει να τους ακολουθήσουμε. Να ονειρευόμαστε, να κάνουμε πλάνα και να επιδιώκουμε τους στόχους μας, αδιαφορώντας για τον γέλωτα του Θεού.
