αρχίζει παρουσιάζοντας ένα συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς: το παιδί τους να λέει ψέματα. Αντί να προσεγγίσουμε την κατάσταση με τιμωρία, πρέπει να βρούμε μια διαφορετική στρατηγική που θα βοηθήσει το παιδί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να μάθει τη σημασία της ειλικρίνειας.
Το άρθρο συνεχίζει, εξηγώντας ότι οι τιμωρίες δεν είναι αποτελεσματικές. Αντί να βοηθούν το παιδί να κατανοήσει γιατί δεν πρέπει να λέει ψέματα, το μόνο που προκαλούν είναι να νιώθει άσχημα και να απομακρύνεται από τους γονείς. Αντιθέτως, πρέπει να επικεντρωθούμε στην αναγνώριση της αιτίας που οδήγησε το παιδί στο να πει ψέματα.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση του αδελφικού κλεψίματος, το παιδί πιθανότατα έκλεψε το παιχνίδι γιατί επιθυμούσε να παίξει μαζί του ή επειδή ζήλεψε τον μεγαλύτερο αδελφό του που δεν του επέτρεπε να παίζει με τα πράγματά του. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι το παιδί, στην ηλικία του, δεν διαθέτει τις δεξιότητες για να διαχειριστεί αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις.
Συνεπώς, ως γονείς πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας και να τα βοηθήσουμε να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Στην περίπτωση αυτή, αντί για τιμωρία, μια συζήτηση με το παιδί για το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα συναισθήματα και πώς μπορεί να επικοινωνήσει με τον αδελφό του για να παίξουν μαζί θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική.
Συνοψίζοντας, αυτή η νέα προσέγγιση περιλαμβάνει την αναγνώριση των αιτιών που οδήγησαν το παιδί στο να λέει ψέματα και την παροχή κατάλληλης καθοδήγησης για να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τους άλλους. Αυτή η προσέγγιση θα ενισχύσει την πεποίθηση του παιδιού ότι μπορεί να είναι ειλικρινές και θα αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για έναν υγιή και ειλικρινή τρόπο ζωής.
