Μπορεί να αναγνωρίζουμε τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ ως έναν κινηματογραφικό “γίγαντα” λόγω των ταινιών του όπως το “Dr Strangelove” και το “2001: A Space Odyssey” τη δεκαετία του 1960. Όμως, όπως κάθε καλλιτέχνης, ακόμη και ο Κιούμπρικ άφηνε σκόπιμα κάποια “λάθη” στο έργο του. Η ταινία “Η Λάμψη” είναι ένα από τα έργα αυτά, που ειδικά στην αρχή της κυκλοφορίας της δεν εξετάστηκε με ενθουσιασμό από το κοινό. Παρ’ όλα αυτά, έχει κατακτήσει θέσεις στην κορυφή της λίστας των καλύτερων ταινιών τρόμου όλων των εποχών.
Εάν παρατηρήσετε προσεκτικά, θα παρατηρήσετε αρκετά στοιχεία που μπορεί να φανούν “λανθασμένα” στην ταινία. Ο Κιούμπρικ, που ήταν γνωστός για την εμμονή του με την τελειότητα, σκόπιμα άφησε αυτά τα “λάθη” προκειμένου να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ακόμα πιο δυσοίωνη και περίεργη. Ένα από αυτά τα “λάθη” αφορά την σκηνή με το πορτοκαλί χαλί που ο Danny, το παιδί της ιστορίας, οδηγεί το τρίκυκλό του. Ο Danny διασχίζει τους διαδρόμους του ξενοδοχείου πάνω σε ένα χαλί με έντονα γραφικά μοτίβα, που έχει γίνει εμβληματικό για την ταινία. Όμως, σε μία σκηνή, ο χρωματισμός και η κατεύθυνση του μοτίβου αλλάζουν καθώς η κάμερα αλλάζει γωνία. Ακόμη ένα “λάθος” συμβαίνει όταν ο Dick Halloran ανοίγει την πόρτα του ψυγείου με το αριστερό του χέρι, αλλά η επόμενη σκηνή τον δείχνει να το κάνει με το δεξί. Αυτά τα “λάθη” δημιουργούν μια αίσθηση έκπληξης και αβεβαιότητας, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει.
Ο Jack Nicholson, που υποδύεται τον πρωταγωνιστή, συχνά κοιτάει στην κάμερα, κάτι που κριτικές έχουν χαρακτηρίσει ως κακή ερμηνεία. Ωστόσο, αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται από τον Κιούμπρικ για να προκαλέσει μια αίσθηση περιέργειας στο κοινό. Ήταν κάτι που είχε σκοπό και λειτουργεί άψογα, με τον πρωταγωνιστή να μας βυθίζει με το διαταραγμένο χαμόγελό του και το σκοτεινό του χιούμορ.
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ ήταν ένας καλλιτέχνης που πάντα πειραματιζόταν, και αυτό ήταν εμφανές στην επιλογή των θεμάτων των ταινιών του. Οι ταινίες του εξερευνούν διάφορα είδη και θέματα, και η “Λάμψη” αντιπροσωπεύει την εμμονή του με την τελειοποίηση και τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που αισθανόμαστε αβοήθητοι. Και αν και μπορεί να παρατηρήσουμε αυτά τα “λάθη” στην ταινία, αυτά ακριβώς καταφέρνουν να μας βυθίσουν στον κόσμο του τρόμου και να μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα.
