Τα φώτα σβήνουν για πάντα για τον Πολ Αλεξάντερ, τον αξιολάτρευτο άνθρωπο που ζούσε με «σιδερένιο πνεύμονα» για 72 χρόνια μετά από μια ασθένεια που άλλαξε τη ζωή του. Πέθανε τη Δευτέρα, όπως ανακοίνωσε ο οργανισμός που τον στήριζε, αφήνοντας πίσω του μια ιστορία επιβίωσης και αισιοδοξίας.
Ο Πολ Αλεξάντερ διαγνώστηκε με πολιομυελίτιδα όταν ήταν μόλις 6 ετών. Η ασθένεια τον παράλυσε από το λαιμό και κάτω, υποχρεώνοντάς τον να χρησιμοποιεί έναν ιδιαίτερο σωλήνα αναπνοής που είχε το όνομα «σιδερένιο πνεύμονας». Αυτή η επαναστατική συσκευή κράτησε τον Πολ στη ζωή από το 1952 και πέρα.
Αν και αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, ο Πολ Αλεξάντερ αποδείχθηκε ότι ο περιορισμός δεν είναι προίκα για το τέλος των ονείρων. Κατάφερε να γράψει βιβλία, να σπουδάσει νομική και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να μεταδώσει το μήνυμα της αισιοδοξίας που τον διακατέχει. Ο Πολ ήταν πραγματικό παράδειγμα θέλησης και αντοχής σε αντίξοες συνθήκες.
Ο σιδερένιος πνεύμονας που εξαρτάτο ο Πολ ήταν μια επιβλητική μηχανή, ένα εξωπραγματικό «μεταλλικό φέρετρο» που του επέτρεπε να αναπνέει. Ο ασθενής αναγκαζόταν να τοποθετείται μέσα σε αυτό, με μια συσκευή που ήταν σφιγμένη γύρω από το λαιμό του. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η εξαίσια εφεύρεση, γνωστή και ως «σιδηρούν πνεύμονι», σώζει χιλιάδες ανθρώπους από την παράλυση από την πολιομυελίτιδα.
Καθώς ο Πολ βρισκόταν στο νοσοκομείο, οι γιατροί προσπάθησαν να τον κάνουν να αναπνεύσει μόνος του, αποσυνδέοντάς τον από το μηχάνημα. Ωστόσο, αντιμετώπισε δυσκολίες και σχεδόν μαυρίστηκε, μέχρι που έπαθε αποκλεισμό. Τελικά, όμως, με πολύ προσπάθεια, εκείνος κατάφερε να αναπνεύσει μόνος του, αναπτύσσοντας μια δύσκολη τεχνική που ονομάζεται «αναπνοή του βατράχου». Η γνωστή ιατρική τεχνική, επίσης γνωστή ως «γλωσσοφαρυγγική αναπνοή», συνίσταται στην κατάποση αέρα και ήταν αυτή που επέτρεψε στον Πολ να αναπνεύσει ελεύθερα. Η κυρία Σάλιβαν, η φυσικοθεραπεύτρια του Πολ, ήταν αυτή που τον βοήθησε να αναπτύξει αυτή την τεχνική. Μετά από έναν χρόνο, κατόρθωσε να αναπνέει ανεξάρτητα για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπόρεσε να απελευθερωθεί από τον σιδερένιο πνεύμονα. Ξεκίνησε να βγαίνει στη βεράντα του σπιτιού του και κατόπιν και έξω στην αυλή.
Παρόλο που έπρεπε να κοιμάται στον μηχανικό αναπνευστήρα για να επιβιώνει, ο Πολ άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο έξω από αυτόν. Στα 21 του χρόνια, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που αποφοίτησε από το λύκειο χωρίς να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως τα μαθήματα. Ο Πολ εκτύπωσε τις εμπειρίες του σε 155 σελίδες αυτοβιογραφίας που γράφτηκαν σε πέντε χρόνια. Κάθε λέξη, από το στυλό που κρατούσε με το στόμα του, κρατά ένα κομμάτι της απίστευτης ιστορίας του.
Η πολιομυελίτιδα πλήττει την Αμερική και τον κόσμο εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, χάρη στην πρόοδο της ιατρικής, τον 20ο αιώνα καταφέραμε να εξαλείψουμε την ασθένεια από πολλές περιοχές. Σήμερα, αυτός ο φοβερός ιός εξακολουθεί να παρουσιάζεται σε ορισμένες περιοχές του Αφγανιστάν, της Νιγηρίας και του Πακιστάν. Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα ότι με την προληπτική εμβολιασμό και τη συνεχή έρευνα, θα καταφέρουμε να εξαλείψουμε οριστικά αυτή την αρρώστια από τον πλανήτη μας.
Ο Πολ Αλεξάντερ ήταν ένας πρωταγωνιστής, ένας θαρραλέος αγωνιστής που αγκάλιασε τη ζωή παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Η ιστορία του αποτελεί έμπνευση για όλους μας και μας υπενθυμίζει ότι κανένα εμπόδιο δεν είναι αρκετά μεγάλο για να σταθεί εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ονείρων μας. Ας μαθαίνουμε από το παράδειγμά του και ας συνεχίσουμε να παλεύουμε για τους στόχους μας, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Ο Πολ Αλεξάντερ θα ζει αιώνια στις καρδιές μας ως ένα παράδειγμα ανθρώπινης δύναμης και αντοχής.
