Γενικά, οι συζητήσεις γύρω από τις σχέσεις μας είναι συχνές. Περιμένουμε να ακούσουμε για τη συμπεριφορά που αντιμετωπίζουμε ή προκαλούμε μέσα σε αυτές, για νέους όρους όπως το ghosting, το negging, το gaslighting, για μηνύματα που αποστέλλονται αλλά παραμένουν αδιάβαστα, για το άγχος που μας προκαλείται από τις προσδοκίες που έχουμε ή ακόμα και από τις ανασφάλειές μας.
Συχνά, βρίσκουμε τον εαυτό μας αναρωτιόμενοι και ανησυχώντας κατά την προσέγγιση μας για ένα φλερτ ή κατά την προετοιμασία μας για ένα πρώτο ραντεβού. Ακόμα, μπορεί να βιώνουμε πανικό κατά την είσοδό μας σε μία σχέση ή καθώς προσπαθούμε να διατηρήσουμε μία. Παρέχουμε ακόμα και ένα μόνιμο στήριγμα στα όρια που μπορούμε να ανεχθούμε και στην ανταπόκριση που προβλέπουμε να έχει ο άλλος.
Ωστόσο, αν σκεφτούμε λίγο πιο προσεκτικά, μπορούμε να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Δεν είναι σχέση αυτή αν ο φόβος για τη συμπεριφορά του άλλου κυριαρχεί. Επίσης, δεν είναι σχέση αν είμαστε προετοιμασμένοι να αντέξουμε τη χειρότερη συμπεριφορά του άλλου, αισθανόμαστε καχύποπτοι ή ακόμα και δυσπιστούμε. Όταν περνάμε τα όρια ανοχής και είμαστε μόνοι εν μέσω μιας σχέσης, τότε πρέπει να κατανοήσουμε ότι κάτι δεν πηγαίνει σωστά. Επιπλέον, δεν είναι σχέση όταν αισθανόμαστε ότι κάνουμε συμβιβασμούς διαρκώς με τον εαυτό μας, ακόμα και σε περιπτώσεις που προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Είναι επίσης μια άτολμη σχέση όταν αισθανόμαστε συνέχεια υπεράσπιση ή όταν βρισκόμαστε σε θέση να ζητήσουμε συγνώμη. Η σχέση είναι επίσης επιβαρυντική όταν αισθανόμαστε παγιδευμένοι και προσπαθούμε να αποφύγουμε τον άλλον.
Ωστόσο, δεν αποτελεί σχέση ούτε και όταν είμαστε διαρκώς προσηλωμένοι στο να κυνηγάμε τον άλλον, να παρατηρούμε πόσο χρόνο περνάει στα social media ή ακόμα και να απορούμε γιατί είναι σε αποστολή αλλά δεν έχει απαντήσει σε εμάς.
Όταν αγκαλιάζουμε το γεγονός ότι πολλοί ανθρώποι γύρω μας παραπονιούνται για τις σχέσεις τους και συγκρίνουμε τη δική μας κατάσταση με το παρελθόν ή με άλλες, ίσως πρέπει να κοιτάξουμε το σώμα μας και τις σκέψεις μας. Αν το παρατηρήσουμε και προβληματιστούμε, ίσως πρέπει να σκεφτούμε ότι η σχέση δεν είναι περίπτωση εγών ήθους. Είναι μία περίπτωση σεβασμού, αμοιβαίας ανταπόκρισης και συμμαχίας.
Και τελικά, ας αναρωτηθούμε αν υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από το να συνηθίσουμε να κάνουμε συμβιβασμούς και να αντιμετωπίζουμε τον θυμό που αυτό προκαλεί. Μήπως πρέπει να αναζητήσουμε μία πιο ισορροπημένη και ευεργετική σχέση για τον εαυτό μας;
Σχετικά άρθρα:
– Δεν είναι σχέση όταν νιώθουμε περισσότερο μόνοι μέσα σε αυτή, από όσο όταν είμαστε πραγματικά μόνοι μας
– Μπορεί να σου λείπει… αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πήρες λάθος απόφαση
– Να αποφεύγεις ανθρώπους που προσπαθούν να σε ψηλώσουν, χαμηλώνοντας εσένα
