Μια πρόσφατα δημοσιευμένη ελληνική μελέτη στο European Journal of Pediatrics εξετάζει τον αντίκτυπο του παιδικού καρκίνου στο οικογενειακό περιβάλλον. Στη διάρκεια της έρευνας, οι ερευνητές εστίασαν όχι μόνο στη δοκιμασία της διάγνωσης για το παιδί, αλλά και σε μια σειρά από ψυχολογικές, κοινωνικές και οικογενειακές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς. Πέρα από αυτά, οι γονείς αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν και οικονομικά και πρακτικά θέματα που προκύπτουν λόγω της ασθένειας του παιδιού τους.
Η μελέτη περιλάμβανε 133 οικογένειες με παιδιατρικούς ογκολογικούς ασθενείς από τέσσερα νοσοκομεία στην Ελλάδα: 64 από το Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο», 26 από το ΑΧΕΠΑ, 25 από το Νοσοκομείο Παίδων «Παναγιώτης & Αγλαΐα Κυριακού» και 18 από το Παίδων «Αγία Σοφία». Λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε χρόνο περίπου 300 νέα περιστατικά εμφανίζονται στη χώρα, οι ερευνητές έκαναν τον σημαντικότερο αριθμό μελετών σε σχέση με το συνολικό αριθμό των νέων διαγνώσεων παιδικού καρκίνου. Η ανάλυση των δεδομένων επιβεβαίωσε τις σωματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις της νόσου στους γονείς. Σύμφωνα με την αξιολόγηση που έγινε με βάση μια κλίμακα Likert, οι γονείς αξιολόγησαν διάφορα προβλήματα που προέκυψαν από τον καρκίνο του παιδιού τους, όπως κόπωση και διαταραχές ύπνου. Ορισμένα από αυτά αξιολογήθηκαν ως πολύ σοβαρά, με τους συμμετέχοντες να δίνουν βαθμολογία τουλάχιστον 5 στην κλίμακα. Όσον αφορά τις προσωπικές σχέσεις των γονέων, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ασθένεια του παιδιού ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τη στενή τους σχέση, με το 61,6% να δίνει υψηλή βαθμολογία στη συνένωση αυτή και το συναισθηματικό δέσιμο που έθεσε τη διάγνωση. Αντίθετα, η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής συνεπάγεται νέες προκλήσεις, με τη δυσκολία να συνεχίσουν τις συνήθεις δραστηριότητες να θεωρείται ως πολύ σοβαρό πρόβλημα από το 46,6% των γονέων. Όσον αφορά την οικονομική πλευρά, το 73,5% των γονέων αντιμετώπισαν δυσκολίες λόγω των έξοδων που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της νόσου.
Η ερευνητική ομάδα που πραγματοποίησε τη μελέτη, απαρτίζεται από τους Κλεάνθη Νιζάμη, Βασίλειο Καλλιακμάνη, Νίκο Κουτσουπιά, Σοφία Πολυχρονοπούλου, Μαργαρίτα Μπάκα, Ευγενία Παπακωνσταντίνου και Εμμανουήλ Χατζηπαντελή, οι οποίοι τονίζουν ότι αυτή η μελέτη αναδεικνύει συγκεκριμένες πτυχές της συμπεριφοράς, της ψυχολογίας και του σώματος των γονέων κατά τη διάρκεια της νόσου του παιδιού. Τα αποτελέσματα μαρτυρούν ότι οι άμεσες σωματικές και λειτουργικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει το παιδί, όπως οι επανειλημμένες επισκέψεις στον γιατρό, οι περίπλοκες εξετάσεις και οι συχνές νοσηλείες, και η αβεβαιότητα για το μέλλον που συνδέεται με τις προβληματικές ψυχολογικές και κοινωνικές καταστάσεις, προκαλούν άγχος τόσο στο παιδί όσο και στην οικογένειά του. Η ευθύνη για τη διαχείριση της νόσου μοιράζεται μεταξύ του γιατρού, του παιδιού και της οικογένειας. Οι δευτερεύουσες επιπτώσεις της ασθένειας του παιδιού, ειδικά όταν πρόκειται για σοβαρή νόσο όπως ο καρκίνος, μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα κινδύνου για αρνητικές αλλαγές στην καθημερινή ζωή της οικογένειας.
